به‌جای دعوت به مناظره، اجازه حضور در صحنه می‌‌دادید

به‌جای دعوت به مناظره، اجازه حضور در صحنه می‌‌دادید

محسن صنیعی( استاد دانشگاه)

  همه قرائن نشان می‌‌دهد که اثری از رقابت‌‌های سیاسی در انتخابات پیش رو نیست و کسانی که در صحنه انتخابات حضور دارند، نمی‌توانند مردم را حتی مانند انتخابات ۹۸، به صحنه بکشانند. رد صلاحیت‌‌های گسترده در انتخابات، عملا شرایطی را بوجود آورده است که فقط امکان رقابت میان گروه‌‌های اصولگرا وجود دارد. رقابت در انتخابات خبرگان، از رقابت در انتخابات مجلس هم بسیار سردتر است به طوری که از ۵۱۰ کاندیدای ثبت نام شده، تعداد ۱۳۸ نفر در سراسر کشور تایید صلاحیت شدند؛ یعنی از هر ۴ کاندیدای خبرگان، ۳ نفر رد صلاحیت شده اند (یا شاید احراز صلاحیت نشده اند). به ازای هر کرسی نمایندگی خبرگان تقریبا ۱.۶ کاندیدا وجود دارد. در استان خراسان جنوبی تنها کاندیدا، آقای رئیسی است یعنی به شوخی بناست ایشان با آراء باطله و سفید رقابت کند. در این شرایط، به طرق مختلف مردم تشویق به شرکت در انتخابات می‌‌شوند. ائمه جمعه، سخنرانان، فرماندهان سپاه به دنبال تشویق مردم به شرکت در انتخابات هستند. البته با ادبیاتی که بسیار دور از تشویق است. اعلام می‌ کنند که شرکت نکردن در انتخابات، عدم التزام به اسلام است.
هر روز تبلیغات مختلف از صدا و سیما برای شرکت کردن مردم در انتخابات انتشار می‌‌یابد. مثلا مردم در حین دیدن مسابقه، یادآوری می‌‌شوند که چند روز به انتخابات مانده است. صدا و سیما و حتی خبرگزاری‌‌های مختلف، مناظره‌‌های مختلف با حضور فعالان سیاسی را به امید گرم کردن فضای سرد انتخاباتی برگزار می‌‌کنند، از جمله می‌‌توان به مناظره حمیدرضا جلایی پور و شجاعی زند در برنامه شیوه پیرامون مولفه‌های مشارکت در انتخابات یا مناظره صادق زیباکلام و ماشاءالله شمس الواعظین در مورد فلسطین یا مناظره سید شهاب الدین طباطبایی و مالک شریعتی در خبرگزاری فارس یا مناظره محمود صادقی و سید نظام الدین موسوی در خبرگزاری ایرنا پیرامون «الزامات مشارکت حداکثری در انتخابات ۱۱ اسفند» یا مناظره جواد اطاعت با محمد بهادر جهرمی پیرامون نظارت استصوابی در برنامه شیوه اشاره کرد.
 یکی از مناظره‌‌های بسیار مهیجی که برگزار شد، مناظره مصطفی مهرآیین و مهدی جمشیدی در شبکه یک بود به طوری که در سایت‌ها این سخنان با عنوان سخنان ممنوعه و غیرمنتظره در مناظره جنجالی مطرح شد. مصطفی مهرآئین، در آنتن زنده شبکه یک گفته است: «اگر فکر می‌کنید من آزادی دارم، پس چرا وزارت اطلاعات بعد از سخنرانیم، از من بازجویی کرد و حکم اخراجم را صادر کرد! به خاطر سخنرانی در ارتباط با جنبش زن زندگی آزادی!» مجموعه این مناظره‌ها مانند این است که کسی را ناصالح برای شریک در کار می‌‌دانی ولی برای گرم کردن بازار، همان فرد را با زیرکی به کار می‌‌گیری. اگر می‌‌خواهیم انتخابات گرم شود، آیا بهتر نبود به جای آن که امثال مصطفی مهرآیین و محمود صادقی و اطاعت در مناظره‌ها دعوت شوند، این شخصیت‌ها یا همفکران ایشان اجازه حضور در انتخابات را پیدا می‌‌کردند؟ اگر در مجلس، چند مهرآیین و صادقی می‌‌داشتیم حتما مردم در مقابل نارضایتی‌ها احساس می‌‌کردند که کسانی از تریبون مجلس، می‌‌توانند سخنان آنان را فریاد بزنند. در این شرایط، آیا مردم به خیابان خواهند آمد؟ علت این که گاهی مردم به خیابان می‌ آیند یا آن که شرایط به ترتیبی است که کسانی می‌ ‌وانند مردم را به خیابان بکشانند این است که مردم احساس می‌ کنند که کسی در صحنه سیاست، سخنگوی آنان نیست.