از آرمان‌گرایی تا واقع‌گرایی
مجید صیادنورد (دکترای اندیشه سیاسی)
۱- صفحه اول

۲- سیاست

۳- اقتصاد

۴- جامعه
۵- ویژه شهرستان
۶- فرهنگ و هنر
۷- ورزش
۸- صفحه آخر

2451
جهت اشتراک در روزنامه همدلی ایمیل خود را ثبت فرمائید


متن جای خود باقی است

حاشیه‌‌های یک آتش سوزی

همدلی| بعد از وقوع آتش سوزی پرحاشیه بیمارستان گاندی، صبح روز گذشته یکی از رسانه‌ها به گمانه‌زنی در مورد علت این حادثه پرداخت و به نقل از یکی از پرسنل این بیمارستان اعلام کرد که ته‌سیگار کارگری که در طبقه پانزدهم این بیمارستان مشغول به کار بوده موجب این آتش‌سوزی شده است. این اظهارات درحالی مطرح شد که تاکنون هیچ اظهارنظری در مورد علت حادثه از سوی مقامات رسمی منتشر نشده و حتی احمد وحیدی، وزیر کشور نیز که در شب حادثه در مقابل این بیمارستان حاضر شده بود، گفته بود که چندین احتمال و گزارش در این خصوص مطرح شده، اما اعلام آن نیازمند بررسی‌های دقیق است.
در همین راستا کامران عبدولی، معاون پیشگیری سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهر تهران در گفت‌وگو با ایسنا این ادعا را رد کرد و گفت: علت وقوع حریق در بیمارستان گاندی از سوی کارشناسان سازمان آتش‌نشانی تهران در حال بررسی است و با توجه به اینکه بررسی‌ها ادامه دارد، تاکنون موردی هم به عنوان دلیل این حادثه اعلام نشده است.
عبدِوَلی ادامه داد:‌ در اینکه این بیمارستان دارای مشکلات ایمنی بوده و بارها نیز اخطار دریافت کرده بود، شکی نیست. اما در حال حاضر علت قطعی وقوع حریق مشخص نیست. از این رو مواردی که در برخی از رسانه‌ها مطرح شده، نادرست است.
معاون پیشگیری سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهر تهران همچنین گفت: موضوع بررسی علت حریق، یک اقدام تخصصی است و کارشناسان آتش‌نشانی با بررسی شواهد و تمامی آثار موجود و همچنین دانش تخصصی علت را بررسی و اعلام می‌کنند. بنابراین نمی‌توان آن را به نقل پرسنل و ... اعلام کرد.
مراکز درمانی و تجاری ناایمن باید پلمب شوند
اما گذشته از این مساله روز گذشته نیز بسیاری از مسئولان مربوطه در مورد لزوم پلمپ بیمارستان‌‌های نا ایمن اظهار نظر کردند. احمد صادقی، عضو شورای اسلامی شهر تهران یکی از همان‌ها بود که گفت: بیمارستان گاندی جزو ساختمان‌‌های نا ایمن با درجه خطر پذیری زیاد بوده است و به رغم اخطارهای شهرداری تهران اقدامی در رفع مشکلات ناایمنی ساختمان نشد تا حادثه بوجود آمد.
وی با تأکید بر اینکه بارها و بارها گفته‌ایم که در رعایت مقررات ملی ایمنی ساختمان‌ها نباید هیچ مسامحه‌ای صورت گیرد،  اظهار کرد: نیاز به اصلاح قوانین بالادستی برای ورود اجرایی دستگاه‌هایی مانند شهرداری هستیم تا از حوادث اینگونه جلوگیری شود.
وی ادامه داد: متأسفانه شهرداری و سازمان آتش نشانی تنها می‌توانند اخطار دهند و یا ساختمان‌های ناایمن را شناسایی کنند و تعداد این ساختمان‌ها را بر شمرند؛ اما نمی‌توانند نام این ساختمان‌ها را اعلام عمومی و مستقیما برای پلمب این ساختمان‌ها اقدام کنند؛ چرا که ملاحظات امنیتی وجود دارد.
ورود شهرداری در قانون دیده نشده
صادقی افزود: ورود شهرداری برای پلمب این ساختمان‌ها نیز در قانون دیده نشده و قانونگذار  مسیر پر پیچ و خمی را برای این منظور پیش بینی کرده که در نهایت ذینفع و مالکان باید نسبت به ایمنی ساختمان‌ها اقدام کنند؛ اما نتیجه این مسامحه کاری چه بوده؟ تا کی باید شاهد این حوادث باشیم؟ پلاسکو، متروپل و حالا بیمارستان گاندی و صدها ساختمان پر رفت و آمد دیگر که در لیست ساختمان‌های نا ایمن قرار دارند.
صادقی در ادامه اظهارکرد: در بررسی که تا آبان ماه از سوی سازمان مدیریت بحران صورت گرفته بود بیمارستان گاندی و شماری از مراکز درمانی دیگر جزو ساختمان‌های نا ایمن و با درجه خطر پذیری زیاد بوده اند و شهرداری به آنها اخطار داده است؛ اما نمی‌توان به دلیل ملاحظات اسامی را اعلام عمومی کرد، این ملاحظات تا به کی؟ اگر رشادت و سرعت عمل نیروهای غیور آتش نشان و اورژانس در تخلیه بیمارستان گاندی و انتقال بیماران نبود، تهران بار دیگر عزادار می‌شد.
وی گفت: دستگاه‌های امنیتی و قضایی باید انتشار عمومی فهرست این ساختمان‌ها را در درجه اولویت کاری خود قرار دهند؛ چرا که جان شهروندان مهم است.
لزوم انتشار عمومی فهرست ساختمان‌های نا ایمن
صادقی  افزود: ملاحظات امنیتی و اقدامات قضایی باید در راستای حفظ جان مردم باشد و در حال حاضر مهمترین اقدام برای حفظ جان شهروندان انتشار عمومی فهرست ساختمان‌های نا ایمن با درجه خطر پذیری زیاد است. که بسیاری از مراکز درمانی و تجاری را شامل می‌شود که روزانه محل تردد و تجمع بسیاری از شهروندان می‌باشد.
بنا براعلام روابط عمومی شورای شهر تهران، صادقی در پایان گفت: امیدواریم مسئولان ذیربط  به این موارد اعتنا کنند و دیگر شاهد حوادث اینچنینی نباشیم، دیگر بس است، شاهد حوادث تلخ بودن و از دست دادن عزیزان ، صدمه دیدن جان بر کفان برای انتفاع یک عده خاص، دیگر بس است.