عوامل شریک با براندازان

فرشاد مومنی، اقتصاددان به روند اداره کشور اشاره کرد و گفت: می‌توان برخی روندها و نشانه‌های مشکوک را در اداره اقتصاد کشور مشاهده کرد وقتی شما گزارش‌های دست اندرکاران کلیدی تحریم ایران را که هدفشان براندازی حکومت ایران ذکر کرده اند را بررسی کنید ، متوجه خواهید شد که هر اقدامی که نابرابری‌های ناموجه را در ایران افزایش دهد یا هر سیاستی که تورم‌زا باشد و اعتبار و ارزش پول ملی ایران را ساقط کند یا هر سیاستی که تخصیص منابع ارزی کشور را به واردات لوکس و تجملی معطوف کند یا هر سیاستی که به بیکاری دامن بزند یا هر سیاستی که برای بخش صنعت و کارخانه های ایران مانع‌تراشی بیشتر کرده و محدودیت‌ها و تنگناهای بیشتری را به این بخش تحمیل کند‌ یا هر سیاستی که هزینه تامین سرمایه در گردش را برای تولیدکنندگان ایران افزایش دهد را توصیه می‌کنند در راستای اهداف براندازان حرکت می کنند.
به گزارش جماران «فرشاد مومنی» استاد اقتصاد دانشگاه علامه در نشست “نحوه مواجهه برنامه هفتم با مقوله توسعه فراگیر” گفت: مساله توسعه در ایران یک موضوع دلبخواهی نیست.  یک الزام و اجبار است. اگر نظام تصمیم‌گیری کشور به هر بهانه و دلیلی از توسعه طفره می‌رود، هزینه جبران‌ناپذیری برای کشور برجا می‌گذارد. روند پیش‌رو، بسیار خطرناک و با یک شیب تند رو به انحطاط است. دکتر رجب‌پور زوایایی از بحث را مطرح کردند که خلاصه آن این است که کشور با یک شیب تند به سمت انحطاط می‌رود و چاره کار وقوف روش شناختی عالمانه و فراگیر نسبت به مساله توسعه است. چیزی که در سطح نظام تصمیم‌گیری کشور مشاهده می‌شود این است که نمی‌خواهند به واقعیت توسعه تن بدهند و به همین دلیل با کمال تاسف می‌توان پیش‌بینی کرد که این روند انحطاط سرعت بیشتری بگیرد.
مومنی گفت: کارشناسان مظلومانه و متضرعانه همواره این نکته را گوشزد کردند که این سیاست ها از هر زاویه ای که مورد بررسی قرار دهید ، به کشور صدمه زده است! کارشناسان می‌توانند به گزارش رئیس سازمان برنامه در دولت پیشین استناد کنند که ادعا کرده بود که در سازمان برنامه مطالعه ای صورت گرفته و نشان می دهد که ارزبری هر واحد تولید ناخالص داخلی در ایران در فاصله ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۶  برای دستیابی به هر واحد تولید ناخالص داخلی با هدف گذاری رشد هشت درصدی از حدود شانزده و نیم میلیارد دلار در سال به حول و حوش دویست میلیارد دلار رسیده است. آخر چه کسی می‌تواند ادعا کند که نسبت به نفوذ حساسیت دارد اما عمق افزایش وابستگی ذلت آور به واردات به صورت تکان‌دهنده را درک نکند و در دستور کار برنامه‌ریزی توسعه  قرار ندهد.
وی در ادامه افزود: شما اگر گزارش مرکز پژوهش های مجلس  در مورد عملکرد حداکثرسازی قانون ساخت داخل را بررسی کنید متوجه می‌شوید که 80 درصد  و بیشتر عدم تحقق رخ داده است. آخر این چه نوع نهاد نظارتی است که نسبت به این رویکرد، که کل کشور را تحت تاثیر قرار می‌دهد، سکوت کرده است تا فقر و بدبختی و وابستگی ذلت‌بار و بحران محیط زیست و بحران پس افتادگی در مورد استانداردها را به ما تحمیل کند چون نظام تصمیم گیری کشور چشم به چیزهای دیگری دوخته  و برمسایل بسیاری چشم خود را فرو بسته است.
مومنی در بخش دیگری از سخنانش گفت: گویی اراده‌ای وجود دارد که همه دنیا را علیه ایران بسیج کنند. در چنین شرایطی چیزی که به این عزیزان می‌توان تقدیم کرد این است که شما لازم است تا به دامن توسعه بازگردید.
وی در ادامه افزود: توسعه ماجرای بازی با الفاظ نیست. اینکه شما بخواهید اسمش را تغییر دهید. مهم نیست بلکه باید به قواعد آن تن بدهید.
به کار بردن پیشرفت به جای توسعه
مومنی تصریح کرد: از وقتی عزیزان ترجیح دادند که به جای کلمه توسعه از پیشرفت استفاده کنند. ما مرتب از آنها درخواست استدلال کردیم. چون اندیشه پیشرفت و اندیشه توسعه در ذخیره دانایی بشر جایگاهی دارد. اما مساله این است که اندیشه پیشرفت به مراتب ارتجاعی‌تر است. اینکه بخشنامه ای نیست و در ذخیره دانایی بشر قرار دارد.  شما لازم است تا منطق خود را مطرح کنید  که چرا به اندیشه پیشرفت دل می‌بندید و به توسعه آلرژی پیدا می‌کنید . تا به زبان علم برای شما توضیح داده شود. همین اقدام تعارضات زیادی در اسناد کشوری ایجاد می‌کند. افرادی که فکر می‌کنند هنری به خرج دادند و اسم توسعه را پیشرفت گذاشتند باید بدانند که قوانین مصوب روی توسعه تاکید دارند باید حرمت امامزاده را متولی‌اش نگهدارد  و اینگونه آشفتگی در اسناد کشور ایجاد نکند.
رساندن نان به دست مردم اسمش رانت می‌شود؟
استاد اقتصاد دانشگاه علامه در ادامه افزود: شما نمی‌توانید که مرتب ادعاهای شگفت انگیز کرده و مدعی عدالت‌گستری شوید، همچنانکه در دوره احمدی نژاد اینگونه بود. در آن دوره مرتب از عدالت دم می‌زدند اما در نهایت به مرحله‌ای رسیدیم که شاخص فلاکت جایگزین شاخص عدالت شد‌. وی در ادامه افزود:  الان یک آقایی آمده است و یک مقدارعدد مجهول بی پایه را مبنا قرار داده و ادعا کرده است که حکومت از کانال نان ۱۶۴ همت رانت توزیع می‌کند. جای تاسف دارد که رساندن نان به دست مردم اسمش رانت می‌شود. آخر این بازی قصد دارید که با بهانه‌ای دوباره نان را گران کنید. خب این را شفاف و در کمال شجاعت اعلام کنید.
جای خالی مشارکت سیاسی و اقتصادی
مومنی تصریح کرد: مساله بسیار مهمی که در پرتو اندیشه توسعه فراگیر اهمیت زیادی پیدا می‌کند، مساله مشارکت فراگیر مردم در سرنوشت اقتصادی،اجتماعی و سیاسی شان است.حالا شما هر اسمی  را بخواهید می‌توانید برای آن انتخاب کنید. آیا فردی پیدا می شود که بگوید من می‌خواهم این کشور را بدون مشارکت مردم جلو ببرم؟.حتی پیامبران هم بدون مشارکت مردم نمی‌توانستند کاری را به سرانجام برسانند حال این سوال مطرح می‌شود که آیا شما چیز جدیدی پیدا کردید، مساله توسعه فراگیر یعنی جدی گرفتن مشارکت موثر مردم در سرنوشت خودشان.