پیامدهای اجتماعی دلخراش جنگ
شهراد شاهرخی طهرانی ( تحلیلگر مسائل اجتماعی)بشر همواره و در طول قرنها و سالیان دراز درگیر جنگ با همنوع خویش بوده و هست و حاصل این جنگها جز ویرانی و کشتار و نابودی چیز دیگری نبوده و این میان، جانهای انسانهای بیگناه که در سیاست و قدرت نقشی ندارند، از دست میرود، چرا که همواره این حاکمان هستند که با سیاستهای اشتباه خود آتش به خرمن دنیا انداخته و ناامنی را در جهان ایجاد میکنند.
جنگ پیامدهای تلخی را به دنبال دارد، جنگ، جامعه را به سوی ویرانی و عقبگرد سوق میدهد، در واقع تمام جنگهایی که در طول تاریخ رخ داده، هیچگاه نتیجه خوبی نداده و زیرساختها و منابع طبیعی و اقتصادی و نیز جان انسانها و طبیعت را به خطر انداخته و سرانجام انقراض نسل بشر را به دنبال دارد.
جنگ یک رویداد آسیبزا که تروما خوانده میشود یک تجربه تکان دهنده، ترسناک یا خطرناک است که شما را از نظر عاطفی و روانی تحت تاثیر قرار میدهد. جنگ وخونریزی هیچگاه حال آدم را خوب نمیکند بلکه باعث خشونت بیشتر و خشم انباشته شده در جامعه و افراد میشود و این خشم، کینه و انتقام را به دنبال دارد که در حقیقت بایستی از یک جایی این زنجیره خشونت و انتقام قطع شود تا جامعه و جهان وحکومتها به درستی در سیاست تفکر کرده و راه برای دوستی و مهر و همزیستی با هر نوع اندیشه و باوری که البته به مردم خسارت وارد نکند و با هر نوع دین و آیینی باز باشد.
تا زمانی که فکر انتقام در سر یک جامعه یا ملت باشد همیشه شاهد جنگها و خونریزیها هستیم و همانطور که گفته شد این زنجیره انتقام زمانی قطع میشود که بشر خون را با خون جواب ندهد بلکه به دنبال منطق و اندیشه بشر دوستانه باشد تا بتواند با اصول مهرورزیدن و صلح در جامعه برای جهانی سالم و بهتر گام بردارد. لذا این وظیفه اندیشمندان و جامعه شناسان یک جامعه است که تفکر انسان دوستانه را در مغز مردم و حاکمان تزریق کنند؛ چرا که حکومتها به تنهایی نمیتوانند سیاست گردان عادل باشند!.
ابعاد ویرانگر جنگ به قدری گسترده است که تمام بخشها و گروهای جامعه را در بر میگیرد؛ جنگ موضوعی ست که در تمامی ملتها ممکن است اتفاق بیافتد اما اگر بشر کمی از قدرت طلبی، خودمحوری و توسعه طلبیها دست بردارد و به منافع فرد یا جامعه یا ملتها دست درازی نکند، مسلما جامعه و جهانی که کمتر درگیر خشونت و جنگ باشد را مشاهده خواهیم کرد.خشم و نفرت، تأثیر بسزایی در پیدایش جنگها دارد، یک جامعه زمانی میتواند به صلح و همزیستی مسالمت آمیز برسد که هر فرد در جامعه بتواند بدور از هر گونه خشم و کینه و با دلی گشاده و مهربان زمینه ساز دوستی و آسایش در جامعه و اجتماع شود.
امید است که روزی بشر از جدال و خشونت دست بردارد و در جهت صلح و مهربانی گام بردارد.