در رثای رفیق، امیر حسن ندایی

یک سال است که استاد ردای شعله به‌ تن کرده و چون سیاووش از این خراب گذشته است،.من ندانستم، کسی به من نگفت. نمی‌توانم بگویم جوان افتاد ولی هنوز نوبتتش فرا نرسیده بود که پر از شور بود هنوز پر از سواد بود و انتها نداشت. ۶۰سال که در این روزگار، سال عمر درازی نیست. مدیر بخش‌ مدرسان دانشگاه تربیت مدرس تهران بود، چگونه رفت که ندانستیم، مثل برق و باد یک سال گذشت. اکنون همسر استاد او، ستاره ایرانی که مثل پروانه‌ دورش میگردید، چه می‌کند در فراق این مرد بزرگ، کجاست؟ یادم شاید به دومین دیدار رسید، منزل دکتر جواد مجابی و آسیه جوادی، با مجابی، ابوالقاسم ایرانی و بانوی نویسنده، آسیه جوادی و ستاره از بزرگداشت مسعود کیمیایی برگشته بودیم، منزل استاد مجابی، استاد ندایی گفت: «مرحوم مسعود کیمیایی، مرا دعوت نکرد، اگر هم می‌کرد نمی‌رفتم.» مقصود ندایی را فهميدم، احتمالا ناراحت بود که کیمیایی خیلی وقت است که در هنر هفتم، سینما مدفون شده است و کاری نکرده است.در خود فرورفتم روی مبل، که محمود دولت آبادی هم آنجا بود، علاوه شده‌ بود.نمی‌خواستم مشاجره شعله‌ور بشود و گرنه می‌گفتم:«بگذار با کیمیایی تماس بگیرم، تو هم بیا زیر پل گیشا ببينيم مردم برای کی دست تکان می دهند.» آن شب با خوشی گذشت. پیش از این ماجرا مطلبی از استاد ندایی به روزنامه ای داده بودم درباره‌ میراث فرهنگی، و گاهی هر هفته او را در میزگرد شبکه‌۴ می‌دیدم، ستاره پیام می‌فرستاد که: «عمو جان امیر الان حرف می‌زند...» بعدا ندایی با همسر فرهیخته از بوشهر به منزل ما، شیراز آمد، شب تا دیروقت بحثمان کرک انداخت و ایشان کتاب ترجمه‌ «مده آ» را امضا کرد و شب گذشت و رفت. دیگر امیر هنر را دیگر هيچوقت ندیدم هرچند مرا دعوت می‌کرد که به تهران بیایم. متاسف و متأثر شدم بسیار، اگر اسدالله جان امرایی این پوستر را نمی‌فرستاد من شاید سال‌ها نمی فهميدم که چرا و به چه علت این پرنده پرید.چه می‌توانم گفت، اکنون مدت مدیدی است که حکایتگر کوچ دوستان والامقام شده‌ایم. عمر دراز، ما را سوگوار یاران جوان می‌کند. خداحافظ رفیق راه تفاهم، جامه‌ جدید مبارک باد.
دکتر امیرحسن ندایی متواد 1344 در تهران بود. دارای مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد سینما از دانشگاه هنر تهران و دکتری پژوهش هنر از دانشگاه تربیت مدرس بود.از سال 1387 در گروه انیمیشن و سینمای دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس مشغول به فعالیت بود. دکتر ندایی به عنوان کارگردان، تهیه‌کننده، نویسنده، تدوینگر، پژوهشگر، مجری و آهنگساز فعالیت داشته است. چندین آثار وی برنده جوایز جشنواره شدند که در زمینه ویدیو کلیپ، می توان به شازده کوچولو(برگزیده جشنواره سیما)، رویا، بهشت یاد، روح مطهر، ترانه‌ی کوچک، پدر(برگزیده به عنوان اثر برتر جشنواره بین‌المللی فیلم تهران، و جشنواره تولیدات مراکز صداوسیما «در شش رشته») اشاره کرد.«مستند ایران به روایت تصویر، تاریخ خوشنویسی در ایران، آیه‌های زمینی، پرده نقره‌ای، شاهکارهای هنری جهان، سبک‌های هنری، بیماری پنهان درد آشکار، هشت سال تنهایی (پشت پرده کمک‌های غرب به صدام در طول جنگ تحمیلی)، وقتی زمین می‌لرزد (زلزله تهران)» ازجمله آثار دکتر ندایی است.