قهر سرمربی پرسپولیس و 2 نکته مهم

یحیی گل محمدی مربی خوبی است و در کارش حاذق است، حرفی نیست و نمی توان در عملکرد موفق سرمربی قرمزها اما و اگری وارد کرد. اما این حرف ما یک اما دارد و آن اینکه برای یک سرمربی قهر و قهر بازی خوب نیست، آن هم برای دومین بار در طی دو سال گذشته .
بی شک وقتی سرمربی تیم پرسپولیس برای گرفتن حق و حقوقش 6 بار به باشگاه «نوتیس» می دهد نباید از امثال علیرضا بیرانوند گله ای داشت. آن هم در شرایطی که همه می دانند وضعیت مالی استقلال و پرسپولیس خوب نیست و مانند تیم های صنعتی نیستند که دست و دل شان برای خرج کردن نجومی باز باشد. شاید اگر در حساب باشگاه میلیاردها تومان پول بود و از پرداخت حق و حقوق بازیکنان و کادر فنی استنکاف می کرد،باشگاه پرسپولیس مقصر کامل بود و همه اعضای این تیم حق داشتند که قهر و اعتصاب کنند و تا حق شان را نگیرند ،از تمرین کردن پرهیز کنند.
نکته اینجاست که دو باشگاه استقلال و پرسپولیس از دیر باز با مشکلات مالی دست به گریبان بوده اند و این مسئله نیز چیزی نیست که به امروز و فردا ربط داشته باشد . یقینا یک جاهایی بازی کردن در دو تیم مطرح و محبوب آبی و قرمز دلی است و شاید بازیکنان و کادر فنی این دو تیم پیشنهادهای مالی بهتری داشته اند که به عشق بازی در جمع سرخابی ها آن را رد کرده اند .
این از کلیات مربوط به دو باشگاه مطرح استقلال و پرسپولیس ، اما برسیم به بحث قهر یحیی گل محمدی که در رابطه با آن دو نکته حایز اهمیت است :
1-موضوع اصلی بر می گردد به عملکرد وزارت ورزش در انتخاب هیات مدیره دو باشگاه استقلال و پرسپولیس که بطور طبیعی نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت. موضوعی که تا امروز عمدتا با غفلت اساسی مواجه بوده و انگار هر کسی با هر شرایطی می تواند در ترکیب هیات مدیره این دو باشگاه قرار گیرد. بطور طبیعی فردی که می خواهد در ترکیب هیات مدیره سرخابی ها قرار گیرد باید به لحاظ فنی و مالی توانمند باشد. فنی باشد تا مسایل مربوط به تیم برایش مانوس باشد و در تصمیم گیریهای فنی هاج و واج نماند و به لحاظ اقتصادی نیز فردی خوش فکر و باصطلاح «بیزنس من» باشد .
متاسفانه طی این سالها به این موضوع اهمیت لازم داده نشده تا انتخاب ها در هیات مدیره استقلال و پرسپولیس رابطه ای و سلیقه ای باشد که نتایج منفی اش را نیز طی این سالها دیده ایم . بی شک کسی که نمی تواند در هیات مدیره سرخابی ها ارزش افزوده ای را ایجاد کند راه را به اشتباه آمده و جای افراد متخصص و صاحبنظر را تنگ کرده که این مسئله ظلمی است بزرگ در حق دو باشگاه پر طرفدار پایتخت که نه ، کل ایران . در نظر بگیرد که وقتی هیات مدیره ای چنین تشکیل می شود، چه کسی بعنوان مدیرعامل از دل آن بیرون می آید.!
2-اما برسیم به موضوع اعتراض ها و قهرکردن های یحیی گل محمدی. در ابتدا نیز گفتیم که یحیی را مربی کاربلدی می دانیم. اما این کار بلدی به معنای اشتباه نکردن او نیست. کما اینکه با تصمیم های اشتباه او کلی ضرر و زیان به باشگاه رسیده است. برای نمونه می پرسیم در این فصل مهاجم سوئدی مراکشی با نظر او جذب نشده است، اما آیا در فصول گذشته نیز تمام مهاجمان بدون نظر او جذب شدند.؟ اگر پاسخ مثبت باشد که باید به خیلی از مسائل شک کرد. آقای گل محمدی! شما طی دو،سه سال اخیر مدام از نداشتن یک مهاجم ششدانگ نالیده اید. سئوال این است خود شما برای برطرف کردن این نقطه ضعف چه گامی بر داشته اید؟به هر صورت هر بازیکنی بعنوان مهاجم باید آموزش های خاص ببیند و به نوعی تربیت شود. می پرسیم در شرایط فقر مهاجم چرا مهدی عبدی جوان را از دست دادید . آیا این جوان که اکنون برای تراکتورسازی گلزنی می کند ، در حد پرسپولیس نبود واصولا جواب دهید که چرا این مهاجم در طول چند سال حضورش در جمع سرخ ها مدام نیمکت نشین بود و پیشرفتی نکرد؟
به هر حال باید واقع بین بود و احساسی قضاوت نکرد، چون یکی از دلخوریهای شما از مدیریت باشگاه این بوده که چرا مهاجم مد نظرتان را جذب نکرده است. چه در غیر این صورت این حق شماست که حقوق خود را مطالبه کنید و در مقام سرمربی جلودار دفاع از مطالبات بازیکنان باشید .