انتظارات رئیس‌جمهور از دانشگاه‌ها!

در دیدار دو روزپیش روسای دانشگاه‌های زیر نظر وزارت علوم با ریاست جمهوری، آقای رئیسی از دانشگاه‌ها و دانشگاهیان خواسته است تا برای عبور از وضعیت سیاسی کنونی کشور، رهنمود بدهند و البته در ادامه، ایشان پیش‌نیاز این رهنمودها را آگاهی واقع بینانه دانشجویان و استادان نسبت به پیشرفت‌های کشور در یک‌سال و چند ماه اخیر، قلمداد کرده است و از این رو ، به ضرورت جهاد تبیین یعنی تبیین واقعیت رو به بهبود کشور، اشاره نمودند. ایشان در ادامه، مدعی ناکام ماندن دشمن در دانشگاه‌ها شده اند.
به زبان ساده‌تر و از نگاه ایشان، اعتراضات اخیر در دانشگاه که بخشی از نقشه از پیش طراحی شده دشمن است، حاصل بی‌اطلاعی و کم‌اطلاعی دانشگاهیان از واقعیات مثبت کشور است و دانشگاهیان پس از آگاهی بر آن، می‌توانند ره‌گشایی نمایند.
از سوی دیگر، و بر پایه مفاد بیانیه مشترک وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه پاسداران، هر نوع اقدام و هر نوع از انواع ابراز اعتراض و نارضایتی که ممکن است این روزها، در صحنه سیاسی کشور دیده شود و دیده شده است، به نوعی حرکت در زمین بازی دشمنان ایران و اجرای نقشه از پیش طراحی شده آنان است.
در میانه آنچه که ریاست محترم جمهور از انتظارات خویش بیان داشتند و آنچه که از مفاد بیانیه یاد شده استنباط می‌گردد، باید یک معبر و منطقه امن، برای ترویج گفت‌وگوهای آرام و بی‌تنش و سازنده در دانشگاه ساخته شود. گفت‌وگوهایی که سخنرانان و طرف‌های حاضر در آن، چهارچوب رسمی نگاه به واقعیت جامعه و پیشرفت‌های اخیر در کشور را پذیرفته باشند.
در این راستا، البته روشن است که در هر گفت‌وگو، موافق و مخالف باید حاضر باشند و موضوع گفت‌وگو و مدیریت آن نیز با توافق دو سو، مشخص شده باشد و تضمین‌های لازم برای به اجرا در آمدن نتایج حاصل از گفت‌وگو، وجود داشته باشد.
چنانچه گفت‌وگو، دستاویزی برای وقت‌کشی و فرصت‌سوزی شود بی‌گمان، نتیجه سازنده‌ای به دنبال نخواهد داشت.
لازم به بیان است که بر پایه قرارداد میان دانشگاه‌های مادر در استان‌ها و مرکز مطالعات ریاست حمهوری، سالیانی است که نشست‌های راهبردی در دانشگاه‌ها تا پیش از دولت جناب آقای رئیسی برقرار بوده است. در این نشست‌ها، انواع مشکلات استانی و کشوری از سوی متخصصان دانشگاهی به بحث گذاشته می‌شده است،‌‌ ولی آسیب اساسی و مزمن در این زمینه، فقدان اعتنا به نظرات کارشناسی دانشگاهیان است. دانشگاه، به عنوان یک سازمان تخصصی، هیچگاه از جایگاهی برخوردار نبوده است که بتواند با پیشنهادهای راهبردی خود، نقشی محسوس در تحولات و تصمیم‌سازی‌های کشور داشته باشد.