چند سوال در ماجرای نظام‌پزشکی تهران

سیف‌الرضا شهابی- در هفته قبل اعلامیه‌ای بدون این که نام هیچ شخصیت حقیقی و حقوقی در زیر اعلامیه ذکر شده باشد در ۹ بند که شبیه قطعنامه بود در فضای مجازی منتشر شد مبنی بر فراخوان از پزشکان تهران جهت اجتماع در سازمان مرکزی نظامی پزشکی جمهوری اسلامی ایران در خیابان امیر آباد تهران در ساعت ۱۱ روز چهارشنبه پنجم آبان ۱۴۰۱ . در پی آن‌، در روز دوم آبان ۱۴۰۱ در سایت نظام پزشکی اعلام شد«با توجه به برخی شایعات و شبهات منتشره به استحضار می رساند توسط هیچ نهاد رسمی تا کنون مجوزی در خصوص تجمع در سازمان های نظام پزشکی کشور صادر نشده است .» متعاقب آن‌، دکتر سید موید علویان معاون اسبق وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی و رئیس فعلی سازمان نظام پزشکی تهران طی اطلاعیه ای به تاریخ سوم آبان اعلام کرد« موضوع گردهمایی در روز چهارم آبان را در هیات مدیره نظام پزشکی تهران مطرح کردم ....در شرایط حاضر امکان فراهم کردن فضای متناسب برای درخواست کنندگان وجود ندارد ......اینجانب به عنوان رییس هیات مدیره نظام پزشکی تهران بزرگ از همکارانی که دعوت به گردهمایی نموده‌اند درخواست می‌نمایم آن را لغو نمایند تا در شرایطی بهتر و مناسب‌تر بتوانیم گفت‌وگو در فضای عاری از هر گونه خشونت و همراه با بردباری را تجربه کنیم .حفظ سلامت همکاران برایم دراولویت و حائز اهمیت است.» همچنین سازمان نظام پزشکی تهران هم اعلام کرده بود در روز چهارشنبه این سازمان تعطیل است. با همه آنچه ذکر شد تعدادی از پزشکان و سایر حرف وابسته بدون توجه به درخواست دکتر علویان در مقام رئیس نظام پزشکی تهران و تعطیلی ساختمان نظام پزشکی در ساعت تعیین شده در فراخوان در مقابل نظام پزشکی اجتماع کردند و با حضور نیروهای انتظامی مواجه شدند ؛ ممانعت از اجتماع منجر به برخوردهای فیزیکی شد و تعدادی از پزشکان بازداشت شدند و دو تن از مقامات نظام پزشکی تهران استعفا دادند. بعد از حادثه روز چهارشنبه، سازمان نظام پزشکی در روز پنجشنبه پنجم آبان بیانه ای صادر کرد و به شرح نقش سازنده نظام پزشکی در یک ماه اخیر پرداخت و در بند ۴ نوشته شد:« در روز یکشنبه اول آبان ماه با برخی از فعالین صنفی و نمایندگان فراخوان تجمع در حضور رئیس کل سازمان جلسه‌ای برگزار شد و پس از شنیدن نظرات آن ها، شرایط حضور همکاران در سازمان برای آن ها تشریح شد.» در بندهای بعدی توضیح داد:«مسئولین سازمان روز چهارشنبه را تعطیل نکردند رئیس کل و معاونین از ساعت ۷ صبح روز چهارشنبه در سازمان بودند تا پذیرای همکاران باشند و در ساعات ابتدایی تعدادی از همکاران در سازمان حضور پیدا کردند. کنترل خیابان بطور کامل در اختیار ناجا قرار داشت و رایزنی‌ها و تلاش‌های مستمر برای امکان ورود همکاران به سازمان نتیجه بخش نبود. در جلسه ابتدایی که با برخی از همکاران حاضر در سالن سازمان برگزار شد رئیس کل ضمن استقبال از حضور همکاران فعالیت های انجام شده را اعلام کرد سپس مشغول ادامه رایزنی جهت امکان حضور اعضا در سازمان شدند.»
در بند ۱۰ بیانیه مزبور از شرایط پیش آمده ابراز تاسف شد و اعلام شد که برای آزادی بازداشتی‌ها تلاش می‌کند.
در این ارتباط دکتر محمد رازی قایم مقام نظام پزشکی تهران در گفتگو با روزنامه  هم‌میهن اظهار داشت:« ...دیدم بیشتر از ۱۰ نفر پزشک به داخل سالن راه ندادند . 
در حقیقت شاید برنامه این بوده که با این ۱۰ نفر گردهمایی برگزار شود....من دیدم خانم دکتری را بعد از این که می‌خواست وارد نظام پزشکی شود، اجازه ندادند و با زور با خود بردند. وقتی به مسئولان‌شان گفتم او را راهنمایی کنید بیاید داخل خود‌به‌خود سر و صدا می‌خوابد اما من را هل دادند و دیگر نتوانستم تحمل کنم ....بعد متوجه شدم به صورت دکتر علویان که در صدد این بود چند خانم دکتر از داخل نظام پزشکی را از بین ماموران رد کند که بروند مشت زده‌اند و دچار صدمه فک تحتانی کرده‌اند.»
آنچه در بالا ذکر شد بخش هایی از اطلاعیه‌ها، بیانیه‌های و گفت‌وگوهای مربوط به گردهمایی روز چهارشنبه پزشکان بود. اکنون سئوالات و نکاتی مطرح است :
۱- چرا در اعلامیه فراخوان اسم گروهی معتبر و شناسنامه‌دار پزشکی و یا اسامی پزشکان دعوت کننده ذکر نشده ؟ در صورتی‌که هر گونه شفافیت به اعتبار فراخوان می‌افزاید.
۲- در بیانیه سازمان نظام پزشکی به تاریخ ۵ آبان اشاره به جلسه رئیس نظام پزشکی با برخی فعالین صنفی و نمایندگان فراخوان در روز یکشنبه اول آبان شده در حالی‌که اسامی این افراد ذکر نشده و توضیح داده نشد چه تصمیمی در این جلسه گرفته شد.
۳- در حالی‌که آقای دکتر علویان در مقام ریاست نظام پزشکی تهران خواسته بود اجتماع نکنند آیا بهتر نبود به احترام مقام و شخصیت علمی و دانشگاهی ایشان، این برنامه در آن روز لغو و به روز دیگر موکول می‌شد ؟
۴- شاید اگر روز گردهمایی مصادف با چهلم خانم مهسا امینی نبود احتمالا این تعداد از نیروی انتظامی حضور پیدا نمی‌کردند و درگیری فیزیکی رخ نمی‌داد و در فضای آرام برگزار می‌شد. البته شاید!
۵-نیروی انتظامی و مقامات کشوری و لشکری باید بدانند جامعه پزشکی همواره در خدمت جامعه بودند و هستند و در طول جنگ هزاران سپاهی و بسیجی و ارتشی را از مرگ نجات دادند و آسیب‌های فیزیکی ناشی از جنگ در مجروحین و زخمی‌ها را درمان کردند و در بعد جنگ در این مملکت ماندند و در خدمت مردم هستند و با دم مسیحایی و استفاده از علم طب و تجربیات مردم درمان می‌کنند.
 این قشر در شرایط سخت کرونا‌‌، تعدادی از همکاران خود را که برای نجات بیماران تلاش می‌کردند بر اثر ابتلا به کرونا فوت کردند .
5- استعفای آقایان دکتر علویان و دکتر رازی قابل توجیه نیست باید در شرایط سخت حضور داشته باشند تا به نحو صحیح مدیریت کنند و از حقوق قانونی اعضای سازمان دفاع کنند .
6- از دستگاه قضائی انتظار می رود هر چه سریع‌تر ، پزشکان و سایر حِرَف پزشکی که در روز چهارشنبه بازداشت شدند و هنوز آزاد نشدند را آزاد کنند تا بر آلام این قشر تسکینی باشد.