پیامدهای سانسور یک کاپیتان

چند روز قبل و بعد از بازی تیم استقلال با تیم فوتبال فولاد و پیروزی استقلال و کسب قهرمانی زودهنگام این تیم، وریا غفوری کاپیتان تیم پیروز به‌جای ابراز خوشحالی از قهرمانی تیم خود اظهاراتی داشت که نشان از نارضایتی او از وضع موجود در کشور و همراهی با مردمی بود که از شدت گرانی و مشکلات زندگی در نگرانی و اضطراب به سر می‌برند. طبعاً اظهارات کاپیتان مثل موارد مشابه به مذاق مسئولین خصوصاً دست‌اندرکاران امور ورزش کشور و به‌خصوص صداوسیما-که هر صدای مخالفی را برنمی‌تابند- خوش نیامد و به‌جای آنکه محترمانه و با سعه‌صدر از کنار آن عبور کنند و از کاپیتان بابت دغدغه‌ای که دارد، تشکر کنند، دست‌به‌کاری ناپخته زدند و او را از جریان خبررسانی خود درباره قهرمانی تیم استقلال حذف کردند؛ موضوعی که سبب شد تا توجه مردم به اظهارات کاپیتان بیشتر بشود.
در برنامه دوشنبه‌شب شبکه سه فوتبال برتر در ارتباط با قهرمانی استقلال در لیگ برتر تصویر غفوری در گرافیک طراحی‌شده قرار نگرفت و اسمی از او برده نشد! این کار سبب حمایت بیشتر ورزشکاران و ورزش دوستان از وریا غفوری شد به‌طوری‌که رسانه ملی در نهایت ناچار شد در بازی استقلال و آلومینیوم تصویر او را بر دیوار نمایش برنامه تلویزیونی «فوتبال برتر» نقش ببندد. باید به این مسئولین گفت: «چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی»
 اظهارات وریا غفوری و امثال او، دو حالت دارد؛ یا حرف دل مردم است یا نیست، اگر نباشد خودبه‌خود حذف می‌شود و جامعه عکس‌العمل منفی نشان می‌دهد و از آن عبور می‌کند. ولی اگر حرف دل مردم باشد با حذف نام گوینده و تصویر او نه‌تنها از اذهان عمومی پاک نخواهد شد برعکس بیشتر به دل می‌نشیند.
همین یک مسئله به‌تنهایی نشان می‌دهد که مسئولان کشور باید در سیاست داخلی، اقتصادی و معیشتی مردم باید به‌گونه‌ای مدیریت کنند که نیاز به گفتن چنین اظهاراتی از سوی یک ورزشکار نباشد و اگر گفته شد به‌جای حذف گوینده به فکر کاهش کاستی‌های مملکت باشند.
چرا هر روز تعدادی از ورزشکاران در سفرهای اعزامی تیم‌های ورزشی به خارج، از اردو ناپدید می‌شوند و تقاضای پناهندگی در یکی از کشورهای خارجی می‌کنند؛ بدون تردید یکی از دلایل آن بها ندادن به موقعیت و مواضع آن‌ها و ترس ورزشکاران از نداشتن سعه‌صدر مسئولان و حذفشان از تیم‌های ورزشی است. ورزشکار جوانی که یک دنیا امید به آینده ورزشی خود چشم دوخته وقتی با برخوردهای این‌چنینی از سوی مسئولان با یک کاپیتان تیم معروف روبه‌رو می‌شوند، ترجیح می‌دهد علی‌رغم میل باطنی خود زیر پرچم کشوری دیگر بر سکوی قهرمانی بایستند.