مجازستان

 به چهل‌سالگی که میرسی از رفتن آدم‌ها سوگواری نمی‌کنی، از نماندن‌ها، از کج‌فهمی‌ها، از ندیدن‌ها، به چهل‌سالگی که می‌رسی سوگوار سادگی‌های خودت می‌شوی. (آرش رحیمی پور)
 ‏دیگه ساقه طلایی رو برا چی گرون می‌کنید. مواد اولیه این اصلاً مگه خاک نیست. (وانت)
 ‏دقت کردین هروقت یکی میگه: «از ماست که برماست.» تنها کسی که توی ما گفتنش نمیگنجه خودشه؟ یه حس خودبزرگ‌بینی پلشتی توی این جمله هست. (پدرام عاشوری)
 ‏ولی درستش این بود که تابستونا ساعت رفت‌وآمد از روز به شب منتقل بشه، از ۱۰ شب می‌رفتیم بیرون تا پاسی از صبح، بعدم طلوع رو تماشا می‌کردیم برمی‌گشتیم. (یوژوآل)