چرا گرمای حمام خواجه نصیر مراغه هدر نمی‌رفت؟

شهر مراغه دارای آثار تاریخی زیادی است و البته خیلی از این آثار با بی‌توجهی‌های معمول دچار تخریب و فرسودگی می‌شوند. ازجمله این آثار حمام قدیمی است که در این شهر جا خوش کرده است. گرمابه‌ها در فرهنگ سرزمین ما برای توجه به پاکیزگی و همچنین کارکردهای مختلف اجتماعی و آداب‌ورسوم جایگاهی خاص داشتند. گرمابه‌ها همچنین از نظر معماری دارای ارزش و هویت هستند و در هر منطقه به فراخور مصالح بناهایی با معماری ویژه‌ای ساخته شده است. این بنای تاریخی و ویژه در داخل بافت قدیم مراغه، خیابان شهید بهشتی، میدان تره‌بار قدیم(بازار سیگار یا سیغار بازاری) روبروی سرای خواجه ملکم و به فاصله کمی از مسجد ملامعزالدین قرار دارد. گفته می‌شود این حمام تاریخی تا اواسط دهه 70 قابل‌استفاده بوده و مردم از آن به‌صورت حمام عمومی بهره‌برداری می‌کردند. اما بعدازآن کم‌کم از رونق افتاد و مثل اغلب مکان‌های تاریخی در بیشتر نقاط کشور پاتوق معتادان و ... شد. 
تاریخچه و وجه‌تسمیه اثر: این حمام به اسم خواجه نصیر طوسی ساخته‌شده است و به فاصله نزدیکی از مسجد ملا معزالدین قرار گرفته است برخی این حمام را مربوط به دوره ایلخانی می‌دانند ولی با توجه به فرم ساخت و شواهد معماری مربوط به دوره صفوی می‌باشد.
ویژگی اثر: حمام خواجه نصیر مراغه مانند اکثر حمام‌های منطقه در زیرزمین به دلیل جلوگیری از هدر رفت حرارت ساخته شده و طاق‌های گنبدی و قوس‌های متعددی دارد. مصالح آن عمدتاً آجر و سنگ به همراه ملات آهک و بعضاً ساروج است که در این اواخر با توسعه و پیشرفت بهداشت، خزینه تبدیل به دوش و نمره شده و دیوارها با کاشی پوشش داده شده است.