حاکمیت یکدست تیغ نظارت مجلس را کند میکند
همدلی| هنوز ترکیب کابینه سیدابراهیم رئیسی از گمانهزنیها فراتر نرفته است که عدهای در مجلس و نهادهای سیاسی، برای یکدستسازی اداره کنندگان کشور کف و هورا میکشند و آن را فرصتی بیبدیل میخوانند. شاهد این ادعا، اظهارات اخیر امیرحسین قاضیزاده، نایب رئیس مجلس شورای اسلامی مبنی بر «نیاز داریم کشور به مدت ده سال یکدست توسط یک جناح اداره شود. با انتخابات امسال این کار انجام شد. بعد از طی ۱۰ سال نهادهای دموکراتیک برگردند و فعالیت میکنند یا جریانات سیاسی خود را احیا میکنند و باز میتوانند به قدرت برگردند» است. همین فرصت برای یک عده موجب نگرانی برای گروه دیگر شده است که مبادا زور روابط بر ضوابط بچربد و قوا مسئولیتهای قانونی خود نسبت به یکدیگر را از یاد ببرند یا آنکه حمایتهای نمایندگان از رئیس جمهوری منتخب در ماجرای کنارهگیری دیگر نامزدها به نفع رئیسی و حضور نمایندگان در ستادهای انتخاباتی او زمینهساز کوچ آنها از بهارستان به پاستور شود؛ موضوعی که نیمهکاره ماندن رسالت مجلسی که داعیه تغییرات انقلابی داشت، شود.
البته نمایندگان در واکنش به شائبههای ایجاد شده، موضعگیریهایی نیز کردهاند. غلامرضا نوری، نماینده بستانآباد با اشاره به حضور احتمالی برخی از نمایندگان مجلس در کابینه سیزدهم، به اعتمادآنلاین گفت«اینکه رقابت آسان بود و خیلی راحت میشد نتیجه را پیشبینی کرد، همین خودش حجمی از مراجعات را به سمت کسی که برنده است، میبرد و طبیعی است. قطعا رئیسجمهور منتخب خودش میداند که چه کسانی از نظر ایدئولوژیک از ابتدا کنار ایشان بودند و باور داشتند و آمدند که کمک کنند.» وی در بخش دیگری از این مصاحبه درباره کاهش توان نظارتی مجلس در چنین شرایطی تصریح کرد «اینکه مجلس به شکلگیری انتخابات پرشور و حضور مردم کمک کند، خوب است اما اینکه با عنوان نمایندگی همه کارها را رها کنیم و برویم برای انتخاب رئیسجمهور و بعد هم برویم برای تشکیل دولت، شاید یک مقدار با شأن و جایگاه نظارتی مجلس و نمایندگان خیلی سازگاری نداشته باشد؛ یعنی ما در حدی باید ورود کنیم که بعدا مانع نظارت خودمان نشود.»
یکی دیگر از واکنشهای بهارستانیها به چنین شائبهها، نامهای بود که 200 تن از نمایندگان فراکسیون انقلاب اسلامی مجلس بعد از اعلام خبر پیروزی رئیسی بود که در آن تاکید شده بود:«مجلس در رأس همه امور است و نمایندگان ملت با قوت و قدرت، بر عملکرد دولت جدید نظارت خواهد کرد و در این جهت هیچ خط قرمزی در استفاده از سازوکارهای نظارتی مندرج در قانون اساسی نخواهد شناخت.»
علاوه براین میتوان به اظهارات سارا فلاحی عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نیز اشاره کرد که دو روز قبل در صحن علنی مجلس حجت را بر همکارانش تمام کرد و گفت:«امروز فصل خدمت دولتی است که باید انقلابی بماند و برای انقلابی ماندن خود، باید تیغ نقد و نظارت مجلس انقلابی بر گلوی آن باشد. ممکن است دیگر فرصتی نباشد تا مردم سخاوتمندانه به ما اعتماد کنند پس فارغ از هیاهوهای سیاسی، دغل کاری سیاسیون به معیشت مردم بپردازید.»
با این حال آینده دیکته نانوشتهای است و تجربه همکاریهای مجلس هشتم و نهم با دولت وقت یا برخی همکاریهای مجلس ششم با دولت اصلاحات، در دوران یکدستی حاکمیت همچنان در اذهان عمومی زنده است.