وزیران دولت پزشکیان و علت مخالفت‌ها!

 بعد از اعلام اسامی وزیران پیشنهادی توسط رئیس‌جمهور و معرفی آنان به مجلس شورای اسلامی جهت کسب رای اعتماد موجی از مخالفت از سوی بعضی اشخاص و گروه‌‌های سیاسی در داخل کشور شروع شد و خارج نشینان که بیشتر آنان مخالف شرکت در انتخابات و شخص دکتر مسعود پزشکیان بودند بر این موج سوار شدند و انواع و اقسام مطالب جدی در قالب تحلیلی  و طنز در رسانه عمدتا مجازی انتشار پیدا کرد  .‌
برخاستن موج مخالفت با وزیران پیشنهادی به دلایل زیر قابل پیش بینی بود  :
۱-اقای پزشکیان بعد از حادثه بالگرد و فوت مرحوم سید ابراهیم رییسی ، رئیس‌جمهور متوفی ، به طور انفرادی و بدون تشکیلات و احتمالا بدون تصمیم قبلی وارد عرصه انتخابات شد  برای کسب رای به سوی اشخاص و گروه‌‌های سیاسی اکثرا اصلاح طلب  روی آورد درخواست  کمک و همراهی کرد اشخاص و گروه‌‌های سیاسی مزبور از فرصت استفاده کردند در تبلیغ از پزشکیان روی خوش نشان دادند در حالیکه با مواضع قبلی و فعلی پزشکیان آشنایی داشتند .
این مسئله توقعی در شخصیت‌ها و گروه‌‌های سیاسی ایجاد کرد و به انتظار نشستند تا در صورت موفقیت پزشکیان  ، انتظارشان که انتخاب  وزیران از وابستگان آنان است بر آورده شود .
وقتی ملاحظه کردند آنچه که انتظارش را داشتند بر آورده نشد بعضی از آن‌ها ، علم مخالفت را بلند‌کردند .
۲-اقای پزشکیان بعد از انتخاب شدن به همان علتی که در بند یک اشاره شد به خاطر نداشتن تشکیلات برای انتخاب وزیران رو به سوی آنانی آورد که قبل از انتخابات متوسل شده بود و شورایی موسوم به شورای راهبری تشکیل داد . اشتباه اول رئیس جمهور منتخب این بود که این شورا را بسیار گسترده و با تعداد زیاد تشکیل داد در صورتیکه می‌توانست با تعدادی معدود از حلقه اول نزدیکانش تشکیل دهد ؛  اشتباه دوم این که ، از شخصیت‌‌های حقوقی و حقیقی  و گروه‌‌های مخالف و موافق خواست افرادی را برای وزارت معرفی کنند در حالیکه به این  واقعیت توجه نکرد  در جامعه ای که استبداد رای بر آحاد آن حاکم است همه اشخاص و گروه‌‌‌هایی که در شورای راهبری وارد شدند یا افرادی را برای وزارت معرفی کردند توقع داشتند افراد مورد نظرشان در لیست ۱۹ نفره وزیران جای داده شوند اگر خلاف آن رخ دهد به خودشان حق می‌دهند داد و قال کنند و مخالفت‌نمایند .
۳-آنانی که با ساختار قدرت در جمهوری اسلامی در ۴۵ سال اخیر آشنایی دارند می‌دانند قدرت رئیس‌جمهوری در تعیین وزیران  محدود است و مراکزی متعدد باید موافقت کنند تا دولت برای پیشبرد اهداف با چالش روبرو نشود برای مثال،  مهندس میر حسین موسوی نخست وزیر دهه ۶۰ در مقطعی و بنا بر شرایطی  آقایان  : علی اکبر ناطق نوری . احمد توکلی .مرتضی نبوی و مرحوم حبیب الله  عسکر اولادی را با این که در خط سیاسی و اقتصادی اختلاف داشتند وارد هیات دولت کرد . ‌
هدف پزشکیان در این مقطع ، ایجاد چالش با مراکز قدرت نیست بر عکس می‌خواهد چالش‌ها را هموار کند تا مشکلات مملکت حل شود به این منظور به جای این که کابینه ای یک دست از یک جناح تشکیل دهد که حساسیت بر انگیز باشد ترجیح داد دولتش ترکیبی از جناح‌ها موجود در کشور و وزیران دولت‌‌های قبلی و قبل ترها باشد این مسئله به مذاق تندروها و مافیای قدرت و ثروت‌خوش‌نیامد.
۴ -موج مخالفت از زمانی شروع شد که همزمان با معرفی وزیران ، رئیس‌شورای راهبری که در معرفی وزیران نقش اول را داشت از معاونت راهبردی رئیس‌جمهور استعفا داد . این استعفا به جامعه القا کرد پزشکیان منحرف شده از نظراتی که قبل از انتخابات بیان کرده بود عدول‌کرد.
بخشی از مخالفان پزشکیان استعفا معاون راهبردی را آسمان و ریسمان کردند و به مخاطبانش وانمود کردند پزشکیان قابل اعتماد نیست !!‌

استعفا به حدی تاثیر منفی داشت که معاون راهبردی رئیس جمهور بعد از ۲۴ساعت با صدور اطلاعیه ای خواست آب رفته را به جوی بازگرداند  در حالیکه آب رفته قابل برگشت نیست.
۵- در این مرحله منتقدین به هر نامزد برای وزارت به جای غوغا به پا کردن انتقادات خودشان را به نمایندگان مجلس منتقل کنند و از آن‌ها بخواهند رای ندهند  . ‌
در مرحله بعدی به وزیران  یک سال فرصت داده شود  بعد از آن ، عملکرد هر وزیری مورد ارزیابی قرار گیرد اگر منفی بود از رئیس‌جمهور خواسته شود کابینه را ترمیم کند یا با نمایندگان  برای استیضاح‌وزیر رایزنی انجام گیرد .
۶ - با این که بنده  به حضور بعضی افراد در لیست وزیران انتقاد دارم ولی از جناب رئیس‌جمهور درخواست می‌شود اگر انتخاب وزیران بر اساس اندیشه و مصالح و منافع ملی انجام گرفته از آن‌ها قاطعانه دفاع کند اگر وزیری در مجلس رای نیاورد با استفاده از تجربه و علت رای نیاوردن فرد جدیدی را معرفی کند ؛ همچنین اگر وزیری از راه خدمت به مردم و کشور جدا شد و برای تامین منافع مافیای قدرت و ثروت تلاش می‌کند در عزلش کوتاهی نکند.