شکر نعمت، نعمتت افزون کند...

 مشارکت مردم در انتخایات‌ اخیر ریاست جمهوری آن هم در شرایطی که شکاف میان‌اکثریت مردم و حاکمیت به هر دلیلی بیشتر از هر زمان دیگری شده بودُ دستاورد و نعمت بزرگی است و شکر آن بر همه واجب؛ چه گروه پیروز انتخابات ، چه رقبای انتخاباتی آنها و چه حاکمیت اما این شکرگزاری چگونه باید باشد؟‌ و البته تا گوهر شناس نباشیم قدر گوهر نخواهیم دانست که “قدر زر، زرگر شناسد، قدر گوهر گوهری.”
بی‌گمان منظور از دستاورد بزرگ ملی پیروزی شخص خاصی نیست بلکه منظور دمیده شدن روح امید و همدلی در کالبد جامعه‌‌‌‌ای بود که تا چند ماه قبل از آن وارد فاز سختی از اعتراضات عمومی و خیابانی شده بودند و این اتفاقی بود شبیه معجزه.   نخست از تیم پیروز انتخابات شروع کنیم و اینکه در شرایط فعلی که اکثریت آن‌ها ناراحت از چینش کابینه جدیدند، آیا ناامیدی و کناره گیری از همکاری با دولت نوپا و القاء یاس در جامعه مستعد بی اعتمادیِ فعلی، می‌تواند نماد و نشانه خوبی برای شکر گزاری از تغییرات سریع و ‌پیش‌بینی نشده سیاسی فعلی باشد؟ آیا نادیده گرفتنِ نقاط قوت این حضور آگاهانه ازجمله ایجاد انسجام و اعتماد ملی و جلوگیری از خالص سازی، نه تنها شکر گزاری بلکه کفران نعمتی نیست که ممکن است در آینده این دستاورد مهم را هم از کف مان بیرون کند. پس بهترین برخورد تیم پیروز انتخابات با نگرانی‌‌های ناشی از چینش عجیب کابینه ی جدید، ضمن انتقاد سازنده و ابراز نارضایتی و‌گله‌مندی اصولی، استفاده از چاشنی صبر و درک شرایط موجود و لحاظ کردن ارکان تاثیر گذار قدرت می‌تواند باشد؛و فراموش نکنیم آشتی ملی و کمک به مشارکت مردم در دولت رقیب اتفاق نخواهد افتاد،چون پیروزی آنها درگرو عدم مشارکت و حضور یکپارچه مردم است؛پس مجبوریم از خود بگذریم و در راستای وفاق ملی صرفاً از خودمان مایه بگذاریم.در خصوص رقبای همیشه مسئول که هیچ وقت جایگاهشان از بین نمی‌رود بلکه مثل انرژی از حالتی به حالت دیگر تغییر می‌کند هم باید به این نکته اشاره کرد که بهترین‌نوع شکرگزاریِ شروع آشتی ملی و کاهش شکاف بین مردم و حاکمیت - که شاید آخرین فرصت ایجاد وفاق وهمدلی ملی هم باشد- پرهیز از زیاده خواهی و سوء استفاده نکردن از شعار رئیس جمهور محترم در خصوص تشکیل کابینه وفاق ملی است.این موضوع هم شائبه مهندسی انتخابات و اصلاح ناپذیری سیستم‌حکومتی را از بین خواهد برد و هم نهال نوپای امیدِ در جامعه، دچار آفت تمامیت خواهی عده‌‌‌‌ای قلیل نخواهد شد؛ که متاسفانه از فشارهای منجر به چینش اعضای جدید کابینه، خصوصا برخی وزارت خانه‌ها می‌توان به ناشُکریِ ناشی از عدم شناخت این دستاورد بزرگ و منفعت طلبی شخصی و حزبیِ گروهی پی‌برد. یکی از دوستان به طنز می‌گفت: با این‌دست فرمونِ چینش کابینه، می‌ترسم در اولین جلسه هیات دولت، یهویی به جای مسعود پزشکیان شاهد تماشای چهره برادر جلیلی در قاب جذاب والبته خالص! صدا و سیما باشیم. این که شوخی بود ولی، دوستان متوجه این مهم باشند و بدانند که فشارها و سهم‌خواهی‌‌های نامتعارف “بر شاخ نشستن و بُن بریدن است” و خدای نخواسته آنوقت “نه تو‌مانی و نه من” زیرا که کسبِ اعتماد مردم سخت، و به قول شاعر “ز بامی که برخاست مشکل نشیند.‌“
خوشبختانه حاکمیت که قدرت عاقله و دور اندیشی بیشتری دارد، حتما بیش از همه، اهمیت زنده نگه داشتن جوانه‌های اعتماد عمومی و انسجام و همبستگی ملی را می‌داند و مطمئنا با همان‌مدیریتی که در برگزاری انتخابات، گوشه‌‌‌هایی از آن را دیدیم با جلوگیری از خدشه‌واردشدن به این دستاورد،از هر گروه و به هر دلیلی که باشد پاسدار این سرمایه و گوهر عظیم خواهد بود.
 اما در پایان سخنی با جناب رئیس جمهور که خوشبختانه آشنایی خوبی هم با نهج البلاغه دارند؛ جناب دکتر پزشکیان: در دستورات مولی علی علیه السلام علاوه بر عدالت خواهی و دفاع از فقرا و ضعیفان، از قاطعیت در تصمیم‌گیری ودوری از مصلحت اندیشی هم بارها سخن به میان آمده است که انشاءا... این‌جنبه از فرازهای نهج‌البلاغه هم بیشتر مورد توجه حضرت عالی قرار بگیرد.