زاویه دید مدعیانِ پاستور نسبت به رسانه آواز دهل!

زاویه دید مدعیانِ پاستور نسبت به رسانه آواز دهل!

دکتر امید مافی (روزنامه‌نگار)

در گرماگرم مناظره‌‌های تلویزیونی مدعیانِ راهیابی به پاستور، انتطار داشتیم در هنگامه ارائه بسته‌‌های فرهنگی بیش و پیش نقش روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها از سوی هر شش نفر تبیین می‌شد. توقع داشتیم رک و پوست کنده توضیح دهند که چگونه در روز روشن بودجه‌‌های فرهنگی با دست و دلبازی عجیب و حیرت آور به حساب رسانه‌‌های دولتی و نیمه دولتی واریز می‌شود تا رقابتی ناعادلانه میان مطبوعه‌‌های خصوصی که با هزار و یک مصیبت و چالش در دیدرس قرار می‌گیرند و جراید خصوصیِ آرام گرفته در میان پرِ قو شکل بگیرد.
اساسا رکن چهارم دموکراسی تا چه اندازه برای مردانی که پشت دیوار پاستور از اعتلای فرهنگ سخن می‌گویند، اهمیت دارد؟ آیا با قطع بودجه یامفتِ ارگان مطبوعاتی فلان دستگاه دولتی و نیمه دولتی توان پیکار در شرایط برابر وجود خواهد داشت و نورچشمی‌ها مجالی برای تسخیر ویترین‌ها پیدا خواهند کرد؟ اینکه مقوله روزنامه، کتاب و دیگر کالاهایی از این دست با فترت و عسرت مواجه شده، در میان بحث‌‌های روتین و کلیشه‌‌‌‌ای گم شده و آواز دهل شنیدن از دور خوش است، اتفاق نامبارکی است که بی‌لاف و گزاف دورنمای رسانه و فرهنگ در این کهن دیار را در هاله‌‌‌‌ای از فراموشی و خاموشی قرار خواهد داد.
 بی تعارف رسانه‌‌های مکتوب و خبرگزاری‌‌های مستقل در راه تحقق اهداف خویش با مصایب بسیاری دست و پنجه نرم کرده و در جدالی نابرابر با دولتی‌ها شب را، روز را هنوز را دوره می‌کنند. در چنین عرصاتی شایسته است که نامزدهای ریاست جمهوری شفاف تر و مبسوط تر به این سوال پاسخ دهند که اندیشه و عقیده دولت پیشنهادی شان در خصوص دستگاه‌‌های موازی فرهنگی، رسانه‌‌های غریبه با التفات دولت و افق‌‌های پیش روی آن‌ها چه خواهد بود. این توقع زیادی نیست!