برای ایران سمت درست تاریخ

برای ایران  سمت درست تاریخ

ولی‌الله شجاع‌پوریان (مدير مسئول)

 نارضایتی مردم از نظام سیاسی در همه کشورهای دنیا با هر شکل و محتوایی، متناسب با عملکرد و کارآمدی آن نظام در برآوردن توقعات و انتظارات مردم اتفاق عجیبی نیست؛ در چنین شرایطی حکومت‌ها به دنبال حفظ وضع موجود و شهروندان به در پی تغییر اوضاع خواهند رفت؛ نارضایتی نسبت به وضع موجود و نیل به وضعیت مطلوب از سه مسیر مشخص می‌گذرد؛ اول تلاش برای انقلاب و براندازی؛ دوم تلاش برای اصلاح وضعیت موجود و سوم، انفعال و قهر با نظام سیاسی برای کاهش مشروعیت.
تجارب تاریخی متعدد از دوران مشروطه تا به امروز نشان می‌دهد که تغییر وضعیت موجود از طریق انقلاب دست‌کم در ایران و بسیاری از کشورهای دنیا با چشم‌انداز انقلابیون فاصله داشته است، انقلاب مشروطه با برخی رفتارهای رادیکال به حکومت استبداد رضاخانی رسید، حرکت دکتر مصدق منجر به کودتای 28 مرداد و تثبیت استبداد در دوران محمدرضا پهلوی شد و تلاش طیف‌های سیاسی متنوع و مختلف در سال 57 نیز به وضعیت فعلی انجامیده که بازهم مورد نقد جدی بسیاری از انقلابیون قرار گرفته است، از این رو لااقل انقلاب در ایران تاکنون دستاورد قابل قبولی برای منتقدین وضع موجود به دنبال نداشته است.
با وجود موفقیت‌های اول دولت روحانی که با استقبال 24 میلیونی در انتخابات دوره دوم مواجه شد، دلایل متعددی از جمله کرونا، روی کارآمدن ترامپ و برخی مانع تراشی‌های داخلی، کارنامه قابل قبولی از دولت دوم روحانی به زعم افکار عمومی برجای نماند و منتقدین وضع موجود برای تغییر این وضعیت به سمت گزینه انفعال و قهر با نظام سیاسی رفته‌اند؛ نتیجه این قهر تشکیل دو مجلس یک‌دست با حداقل مشارکت با حضور پاجوش‌ها، تشکیل دولت سیزدهم در انتخاباتی با پایین‌ترین نرخ مشارکت در انتخابات ادوار ریاست جمهوری، تشدید روند خالص‌سازی و نابودی بسیاری از زیرساخت‌های اقتصادی و زیست‌محیطی بوده و مشخص نیست چنین رویه‌ای تا چه زمانی می‌تواند ادامه‌دار باشد و آیا امیدی به بهبود شرایط یا تغییر مثبت در آینده وجود دارد؟
برای جامعه ایران با وجود ساختارهای فرهنگی و سیاسی، موقعیت ژئوپولتیک، پیشینه فرهنگ سیاسی، دخالت‌های خارجی، خلقیات اجتماعی، محدودیت‌های بین‌المللی و منطقه‌ای و جبر خاورمیانه چاره‌ای جز تلاش برای تغییر وضع موجود از طریق اصلاح تدریجی وجود ندارد، کنشگری بر اساس آمال و آرزوها جز تشدید شرایط موجود، ناامیدی فعالان سیاسی و هدررفت سرمایه اجتماعی و به مخاطره افتادن تمامیت ارضی کشور نتیجه‌ای در پی ندارد، اگر بهبودی در برخی دوره‌‌ها در کشور صورت گرفته ناشی از استفاده از روزنه‌هایی است که با اقبال مردم مواجه بوده، امروز 5 گزینه اصول‌گرا در تمامی مناظرات به زعم حملات مکرر به دولت روحانی، جرات حتی یک نقد هرچند کوچک را به دولت اصلاحات نداشتند، پس با اصلاحات، بهبود وضعیت دور از دسترس نیست.
خستگی مردم و ناامیدی بسیاری از فعالان سیاسی قابل درک است، اما چاره‌ای جز تلاش برای تغییر وضع موجود از طریق اصلاح نیست؛ امروز پس از یک و نیم دهه یک نامزد شناسنامه‌دار اصلاح طلب در عرصه انتخابات حضور دارد، شرایط بین‌المللی به‌گونه‌ای است که نمی‌توان امیدی به بهبودی با رویکردهای فعلی داشت؛ خالص‌سازان داخلی در غیاب مشارکت مردم سرمستانه سرود پیروزی سرداده‌اند، مشارکت 8 درصدی در تهران را حماسه خواندند و در حال تقسیم غنایم هستند، حضور دکتر پزشکیان روزنه‌ای هرچند کوچک برای نجات ایران در مسیر خالص‌سازی است؛ باید قدر این فرصت را دانست.
دکتر پزشکیان شخصیتی سالم، صادق و پاک‌دست است، او با درک صحیح شرایط کشور با رویکردی اخلاق‌مدارانه در مناظرات ظاهر شد و به رغم اینکه می‌توانست با اندکی ژست‌های ساختارشکنانه و تقابل‌آمیز محبوبیتی برای خود دست‌و‌پا کند، اما از مسیر اجماع و تعامل و آرامش ظاهر شد، او نه برای تقابل بلکه برای تعامل و ساختن ایران به دست آمده است، پزشکیان باور دارد باید کوتاه آمد تا سربلند شد، همه می‌دانیم فردای پیروزی پزشکیان روزهای سخت‌تری را پیش رو داریم، اما قهر و تحریم انتخابات 8 سال فرصت را در اختیار خالص‌سازان برای اجرای برنامه‌هایشان به وجود می‌آورد، 8 سالی که شاید فرزندان ما در آینده از ما بپرسند کدام سمت تاریخ ایستاده بودیم؟!