تصمیم مدیریتی اشتباه و سقوط آزاد والیبال
حجت اله اکبرآبادی (روزنامهنگار)همان طور که موفقیت در ورزش تابع برنامه ریزی جامع و بلندمدت است، شکست و ناکامی نیز دلایل خاص خود را دارد و نمیتوان بدون آسیب شناسی لازم، نسخه رشد و توسعه نوشت.
افت تیمملی والیبال ایران و شکستهای متوالی در طول دو هفته برگزاری لیگ جهانی، شرایط نگران کنندهای را پیرامون والیبال کشورمان ایجاد کرده است.جدا از اینکه به دنبال این شکست ها،حضوردر المپیگ پاریس را از دست دادیم ، حالا دل نگرانیم که ادامه این شکستها به حذف تیمملی از لیگ جهانی منجر شود.لیگی که حضور در آن را به سادگی به دست نیاوریم و سالها تلاش و سرمایه گذاری در تیمملی صورت گرفت تا با نسل طلایی والیبال خود و البته استفاده از دانش مربیان شناخته شدهای چون «خولیو ولاسکو»،در عرصه این رقابتها نام و اعتباری برای والیبال ایران دست و پا کنیم.اما صد حیف که در عرصه مدیریتی نتوانستیم لوازم و ابزار استمرار این موفقیت را به وجود آوریم تا امروز تیمملی والیبال چوب بی تدبیریها را بخورد.
خدا رحمت کند محمد رضا یزدانی خرم را که در طول مدیریت ۱۷ ساله خود در فدراسیون والیبال، زمینههای رشد و توسعه این رشته را بنا گذاشت تا محمد رضا داورزنی جانشین او کار چندان سختی را برای ادامه این راه پیش رو نداشته باشد.همه چیز خوب پیش میرفت، اما در زمان حضور مسعود سلطانی فر در راس وزارت ورزش، داورزنی از والیبال ارتقا مقام یافت تا در عرصه معاونت قهرمانی و ورزش حرفهای ایران ، ایفای نقش کند.حضوری که باعثگسست در برنامههای والیبال شد تا از آن زمان تا امروز (قریب ۸ سال) والیبال ایران از ریل اصلی خود خارج شده و از برنامههای توسعهای اش فاصله بگیرد.ایراد اصلی این بود که داورزنی همواره گوشه چشمی به بازگشت داشت تا پیامد چنین نگاهی، فدراسیون را از ثبات مدیریتی دور و دورتر کند.
داورزنی در بازگشت دوباره به فدراسیون والیبال نیز آن مدیر ششدانگ گذشته نبود تا والیبال ایران روز به روز از جایگاه خوب خود در آسیا و جهان عقب نشینی کند.
در نظر بگیرید که ژاپن بعنوان قدرت سنتی والیبال آسیا، امروز دوباره به جایگاهی رسیده که مصاف با تیمملی ایران به مثابه زنگ تفریح برایش شده تا چشم بادامیها امروز با مربی فرانسوی با دانش خود و بازی ترکیبی شان،تنه به تنه قدرتهای جهانی این رشته میزنند و از همه جهات رشد کرده اند . یعنی خوب سرویس و اسپکمی زنند، دفاع تیمی شان بی نقص است و توپهای عقب زمین را به خوبی جمع میکنند.موضوعی که در تیمملی ما عکس آن را شاهد هستیم و تا نخواهیم حقایق را بپذیریم سقوط آزاد والیبال ایران ادامه خواهد یافت.
جای تاسف دارد که رویکرد به مربی خارجی نیز هوشمندانه نیست تا امروز سرخورده از انتخاب «پائز» مربی برزیلی و فرانسوی، نقطه را سر خط گذاشته و از نو مسیر دیگری را پیش روی والیبال خود قرار دهیم.غافل از اینکه اگر به دنبال قوام و توسعه پایدار والیبال هستیم باید رویکرد و سیاست آموزشی ما از تیمهای پایه تا بزرگسال یکی باشد و از این شاخه به آن شاخه پریدن پرهیز کنیم.