دولت بایدن نگران است

دولت بایدن با نگرانی، روند مناقشه میان کانادا و هند را دنبال می‌کند. برخی از مقامات آمریکایی بیم آن دارند که این اختلافات بتواند استراتژی ایالات متحده در اقیانوس هند و اقیانوس آرام که با هدف کاهش نفوذ چین پیاده می‌شود را تغییر دهد. این هفته، دهلی نو از اوتاوا خواسته است که ٤‬١ دیپلمات از مجموع ٦‬٢ دیپلمات خود در این کشور را به کانادا بازگرداند. با این همه، جاستین ترودو و دیگر مقامات کانادایی، از جمله ملانی جولی، وزیر امور خارجه، تصریح کرده اند که کانادا اقدامات متقابلی انجام نخواهد داد.
ایالات متحده به طور علنی، ادعای «جاستین ترودو» نخست وزیر کانادا، مبنی بر اینکه “دولت هند ممکن است در قتل یک جدایی طلب سیک در نزدیکی ونکوور دست داشته باشد اما این، موضوعی میان دو کشور است” را تایید کرده است. در عین حال، مقامات آمریکا بارها از هند خواسته‌اند که در تحقیقاتی که در این زمینه انجام می‌شود، همکاری کند اما هند تاکنون این اتهامات را رد کرده و تماس ها جهت همکاری در تحقیقات را نادیده گرفته است.
مقامات آمریکایی که معتقدند ادعای ترودو درست است، از این مساله نگرانند که نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند، رویه کشورهایی مانند روسیه، عربستان سعودی و کره شمالی را در پیش گرفته باشد و تاکتیک‌هایی را برای ساکت کردن چهره‌های اپوزیسیون در خارج از خاک کشورش اتخاذ کند.
با این‌حال، شاید منبع اصلی نگرانی مقامات واشنگتن این باشد که مناقشه کانادا و هند می‌تواند پیامدهای مهمی برای یکی از اولویت‌های اصلی سیاست خارجی دولت آمریکا، یعنی “استراتژی هند-اقیانوس آرام”، در پی داشته باشد. سیاستی که در راستای مقابله با قاطعیت فزاینده چین در منطقه اتخاذ شده است.
هم کانادا، کشور همجوار اقیانوس آرام و متحد کلیدی ناتو که با ایالات متحده طولانی ترین مرز بدون دفاع در جهان را دارد، و هم هند، برای پیشبرد تلاش‌های تحت رهبری آمریکا در راستای ارائه یک جبهه متحد و دموکراتیک در برابر قاطعیت فزاینده چین، بسیار مهم هستند.
جدای از مقابله با جنگ روسیه در اوکراین، دولت ایالات متحده، بیش از همه، بر رویارویی با چین به عنوان یک رقیب و تهدید بین المللی بالقوه متمرکز بوده و به این منظور، تلاش های دیپلماتیک خود در اقیانوس هند و اقیانوس آرام را از جمله با احیای یک اتحاد چهارجانبه که استرالیا، ژاپن، هند و ایالات متحده را گرد هم می‌آورد، افزایش داده است.
اما اکنون بیم آن می‌رود که بدترین سناریوی محتمل سیاست‌گذاران آمریکایی اتفاق بیافتد و اختلافات، همانند تنش بریتانیا با روسیه بر سر مسمومیت جاسوس سابق روس “سرگئی اسکریپال” و دخترش در انگلیس در سال ٢٠١٨‬، تشدید شود.
در آن پرونده، بریتانیا روسیه را به انجام سوء قصد در خاک خود متهم و ٢٣‬ دیپلمات روس را از این کشور اخراج کرد. بریتانیا سپس از متحدان ناتو و شرکای اروپایی خود خواست تا اقدام مشابهی را در پیش گیرند که تقریباً همه با انجام آن موافقت کردند. ایالات متحده در همبستگی با متحد بریتانیایی، به نوبه خود ٦‬٠ دیپلمات روسی را اخراج و دستور بستن کنسولگری روسیه در سیاتل را صادر کرد. روسیه نیز با اقدامات متقابل از جمله بستن کنسولگری ایالات متحده در سن پترزبورگ، پاسخ داد.
اندکی پس از آن که ترودو ماه گذشته ادعاهای خود را علنی و یک دیپلمات ارشد هندی را اخراج کرد، این نگرانی برای مقامات ایالات متحده به وجود آمد که کانادا ممکن است مانند انگلیس در سال ٢٠١٨، تصمیم به اخراج گسترده دیپلماتیک گرفته و از متحدان خود نیز بخواهد همین رویه را در پیش بگیرند.
حتی قبل از اینکه کانادا این اتهامات را علنی کند، ترودو در جریان نشست ماه گذشته گروه ٢٠ در دهلی نو برخورد سردی با نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند داشت و چند روز بعد، کانادا یک ماموریت تجاری به هند را که برای پاییز برنامه ریزی شده بود، لغو کرد.در این صورت اگر کانادا از ایالات متحده بخواهد تعداد زیادی از دیپلمات‌های هندی را اخراج کند، ایالات متحده چاره‌ای جز تبعیت نخواهد داشت. اقدامی که به نوبه خود می‌تواند منجر به ایجاد گسست در روابط ایالات متحده و هند شده و سبب شود تا دهلی نو همکاری خود را با اتحاد چهارجانبه محدود کرده یا به طور کامل از آن خارج شود.