لطفعلی صورتگر، شاعر شهر شیراز

 دکتر لطفعلی صورتگر ـ فرزند میرزا محمدعلی ـ ملقب به (مسعود الملک) از خوشنویسان بنام شیراز، در سال 1297خورشیدی در شیراز چشم به جهان هستی گشود. جد وی آقا لطف علی شیرازی (معروف به لطف‌علی صورتگر) از نقاشان چیره‌دست قرن سیزدهم هجری بود که کارهای او در موزه‌های پاریس، لنینگراد و همچنین در موزه رضا عباسی تهران موجود است. لطفعلی صورتگر تحصیلات ابتدایی را در شیراز به پایان رساند. سپس به هند رفت و دوره متوسطه را در آنجا به پایان رسانید. سپس به ایران بازگشت و به خدمت ادارات دارایی و فرهنگ درآمد، و مجله «سپیده‌دم» را در شیراز تأسیس کرد. در سال 1306خورشیدی برای ادامه تحصیل به لندن رفت و در رشته‌ زبان و ادبیات انگلیسی درجه‌ دکتری گرفت. موضوع پایان‌نامه دکتری او «نفوذ ادبیات ایران در ادبیات انگلستان در قرن پانزدهم و شانزدهم میلادی» بود. لطفعلی صورتگر پس از بازگشت از انگلستان به تدریس ادبیات فارسی و انگلیسی پرداخت و چندی نیز ریاست دانشگاه شیراز را به عهده داشت. مدتی نیز مدیر مجله آموزش و پرورش و عضو فرهنگستان ایران بود. لطفعلی صورتگر سفرهایی به کشورهای شوروی، آمریکا و پاکستان کرد، و به مدت یک‌سال به عنوان استاد در دانشگاه کلمبیا به تدریس پرداخت. لطفعلی صورتگر سرانجام در بعد از ظهر 3مهر 1348 در شیراز در 69سالگی درگذشت. آرامگاه او در حافظیه شیراز است. شعری از او در وصف شیراز: «هر باغبان که گل به سوی برزن آورد/شیراز را ، دوباره به یاد من آورد/آنجا که گر به شاخ گلی آرزوت هست/گل‌چین به پیشگاه تو یک خرمن آورد/نازم هوای فارس که از اعتدال آن/بادام‌ بن شکوفه مه بهمن آورد/نوروز ماه، فاخته و عندلیب را/در بوستان، نواگر و بربط‌زن آورد/ابر هزار پاره بگیرد ستیغ کوه/چون لشکری که رو به سوی دشمن آورد/من در کنار باغ کنم ساعتی درنگ/تا دل ‌نواز من خبر از گلشن آورد/آید دوان ، دوان و نهد بر کنار من/آن نرگس و بنفشه که در دامن آورد/ساقی که میر مجلس انس است پیش ما/چون روز تیره گشت مه روشن آورد/مردی گریز پایم و دور از دیار خویش/زآن اندهم زمانه به پاداشن آورد/از شهر من هر آنکه رساند خبر مرا/زی گیو، گوئیا خبر از بیژن آورد.»