کتاب «تئاتر زنده: تاريخ تئاتر مدرن» معرفی تاریخ تئاتر مدرن جهان

کتاب «تئاتر زنده: تاريخ تئاتر مدرن» نوشته ادوين ويلسون و الوين گلدفارب ترجمه محمدباقر قهرمانی است که به تازگی توسط نشر قطره منتشرشده است.این اثر پژوهشی جامعی در زمینه تاریخ تئاتر مدرن جهان است و نویسندگان آن به ‌صورتی طبقه­‌بندی شده تنوع نمایش‌های جهان،از اواخر قرن نوزدهم میلادی تا به امروز را با دقت مورد بررسی قرار می‌دهند. محمدباقر قهرمانی، مترجم این اثر، استاد گروه هنرهای نمایشی دانشکده هنرهای زیبای تهران است و پیش از این کتابی در همین حوزه با نام«اصول کارگردانی نمایشی»را ترجمه کرده بود.او این بار سراغ ترجمه کتاب جامعی در زمینه تاریخ تئاتر مدرن رفته است.اثر پیش رو شامل چهارفصل است.نویسندگان پس از بیان مقدمه‌ای در باب اهمیت تاریخ تئاتر در فصل اول تحت عنوان«نمایش های مدرن»به بررسی تئاتر سنتی و چگونگی تبدیل آن به تئاتر مدرن در بستر نوآوری‌ها و تجربیات تئاتری سنتی میپردازند.تئاترهای بررسی شده در این فصل شامل نمایشهای سال‌های 1875 تا 1915 است.نویسندگان یکی ازعوامل مهم تحول تئاتر سنتی را تغییر قرن می‌دانند.دراین فصل تئاترهایی از نمایشنامه‌نویسان معروف چون هنریک ایبسن، جورج برناردشاو، چخوف، آوگوست استریندبری مورد بررسی قرار می‌گیرد.همچنین از کارگردانان مهم تئاتری چون کنستانتین استانیسلاوسکی و نقش آن‌ها در این تحولات نام برده می‌­شود.در قسمتی از این فصل به نقش زنان در تاریخ تئاتر پرداخته شده و نویسندگان به این پرسش که آیا سهم زنان در تاریخ تئاتر نادیده گرفته شده است یا نه، میپردازند.یکی از ویژگی‌های کتاب پیش رو این است که در این پژوهش به تاریخ تئاتر اروپا و آمریکا بسنده نمی­‌کند و به بررسی تاریخ تئاتر آسیا و خاورمیانه نیز در این سالها میپردازد.فصل دوم این کتاب با عنوان «نمایش‌های سال‌های 1915 تا 1945» به بررسی تئاتر در این دوران می‌پردازد و بستر اصلی این نمایش‌­ها را آشوب جهانی و جنگ جهانی معرفی می‌کند. «تئاتر آشوب: جنبش‌ها و نوآوریهای دراماتیک»یکی از عناوین بررسی شده در این فصل است.نویسندگان دراین فصل به انواع مختلف هنری ازجمله اکسپرسینونیسم و سوررئالیسم می‌پردازند. تئاتر اروپا، آمریکا و آسیا در طول سال‌های جنگ موضوع اصلی این فصل است که به‌طور جدا به هر کدام پرداخته شده است.فصل سوم «تئاتر زنده»با عنوان «نمایش‌­های پس از 1950» پیش زمینه تحولات این دوران را جهان پس ازجنگ جهانی دوم معرفی می‌کند.آرتورمیلر،دیوید ممت، استیفن سوندهایم و ساموئل بکت از جمله هنرمندان بزرگی اند که در این فصل به آن‌ها پرداخته شده است.همچنین تئاتر موزیکال و روند ظهور آن از سال 1980 موضوع مهم دیگری است که در این فصل از آن سخن به میان آمده است.نویسندگان در فصل آخر با نام «نمایش پس از 1950:چندفرهنگی و جهانی» به موضوع تئاتر چند فرهنگی پرداخته و موضوع را در تئاتر سیاهپوستان آمریکایی، تئاتر آفریقا و خاورمیانه پی می‌گیرند.