روزی که رستم از شاهنامه رفت

ماجرای مرگ غلامرضا تختی از اسطوره‌های ورزش ایران اگر چه تا حدود زیادی روشن شده است اما هنوز ابهام در زوایای آن جود دارد و خیلی از مردم نمی‌توانند باور کنند که او خودش را از بین برده باشد. روز ۱۷ دی ماه هر سال خاطره این پهلوان ایرانی گرامی داشته می‌شود. تختی چهار روز پیش از مرگ به دلیل اختلافات خانوادگی با همسرش به هتل آتلانتیک تهران (هتل اطلس فعلی) رفته بود. زری امیری مستخدم هتل آتلانتیک اولین کسی بود که جسد تختی را پیدا کرد. او دربارۀ چگونگی کشف پیکر تختی گفت:«در ساعت ۸ بعدازظهر روز یکشنبه تختی به دفتر هتل مراجعه کرد و قلم و کاغذ خواست و سپس بدون صرف شام به اتاقش رفت و ظاهراً خوابید، ولی ساعت ۷صبح روز ۱۷دی‌ماه ۱۳۴۶ که من طبق دستور خودش برایش صبحانه بردم با وضع غیرعادی مواجه شدم... صورت تختی بادکرده و کبود شده بود و از گوشه لبانش شیار باریکی از خون به روی متکا خشکیده بود، من بلافاصله وضع غیرعادی را به اطلاع مدیر هتل رسانیدم و چند دقیقه بعد آمبولانس و مأمورین شهربانی و دادسرا به هتل آمدند و در حدود ساعت ۸:۳۰ جنازه مرحوم تختی از هتل خارج شد.» روزنامه‌های دولتی درباره مرگ تختی نوشتند:«غلامرضا تختی براثر خودکشی جان‌باخته ‌است.» از انگیزه‌های ممکن برای خودکشی او اختلافات خانوادگی با همسرش شهلا توکلی و ناکامی‌هایش در مسابقات در پایان عمر ورزشی وی نام‌برده شد، بعدتر گفته شد که او یک روز پیش از مرگ، نزد وکیلی رفته و با تنظیم وصیت‌نامه‌ای وضعیت مختصر اموالش را مشخص کرده است. کسانی که او را در قهرمان و پهلوان ملت می‌دانستند باور نمی‌کردند قهرمان المپیک دست به خودکشی بزند و اخباری مبنی بر قتل تختی به دست بدخواهان دهان‌به‌دهان می‌چرخید؛ حبیب‌الله بلور، قهرمان کشتی ایران در اولین سخنانش پس از انتشار خبر مرگ تختی گفت:«به خدا قسم باور نمی‌کنم، این‌یک فاجعه بود. تختی سمبل ورزش ایران بود. اگر هم حقیقت داشته باشد که او خود را کشته است بدانید او همیشه زنده است.» باوجود فراگیر شدن خبر خودکشی تختی در رسانه‌های رسمی، دیدگاه عمومی اما بر تئوری قهرمان ناراضی که به قتل رسید باور داشت، قتلی که از سوی نهادهای امنیتی و در رأس آن‌ها ساواک طراحی‌شده بود چرا که تختی از سال ۱۳۴۲ به بعد بارها به ساواک احضار شد و ازنظر مالی در مضیقه قرار گرفت حتی در مواردی از ورود به ورزشگاه‌ها منع شد، دلیل احضار تختی به ساواک یاری ‌رساندن وی به خانواده‌های زندانیان سیاسی پس از کودتای ۲۸مرداد و حضور در مراسم هفتمین روز درگذشت دکتر محمد مصدق رهبر نهضت ملی بود؛ شعارهای مردم در مراسم شب هفت تختی علیه رژیم حاکم، نوشتن درباره تختی را ممنوع کرد اما حتی پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ اسنادی مبنی بر طراحی قتل تختی توسط ساواک به دست نیامد و پرویز ثابتی از بلندپایه‌ترین مقامات امنیتی رژیم شاه که سال‌ها سمت معاونت امنیت داخلی ساواک را بر عهده داشت، بعد از چهار دهه، این اتهام را رد کرد و گفت:«تختی فردی بود که مشکلات خانوادگی پیداکرده بود و رفته بود سه روز در هتل آتلانتیک مانده بود و ظرف این سه روز رفته بود محضر و کاظم حسیبی از رهبران جبهه ملی را برای قیمومیت پسرش تعیین کرده بود.» جلال آل احمد گفت: تختی زنده است. از آن‌همه جماعت حاضر در مراسم تختی هیچ‌کس حتی برای یک‌لحظه به‌احتمال خودکشی فکر نمی‌کرد.آخر جهان‌پهلوان باشی و در بودن خودت جبران کرده باشی نبودن‌های فردی و اجتماعی دیگران را و آن‌وقت خودکشی کنی؟ این قهرمان که خاک خانی‌آباد نو را خورده بود هرگز به ناامیدی نمی‌اندیشید؛ آخر امید یک ملت بود، ملت ایران. مرحوم حسین شاه‌حسینی که یکی از اعضای هسته مرکزی جبهه ملی بود و با چهره‌های شناخته‌شده‌ای چون مصدق، آیت‌الله طالقانی، بازرگان، تختی، سید رضا زنجانی و فروهر رفاقت و آشنایی داشت نه قتل و نه خودکشی تختی را محتمل ندانست و دراین‌ارتباط گفت:«او انسان معتقدی بود؛ اما احتمال سکته مغزی براثر فشار روحی و روانی را می‌توان داد و شاید در هتل آتلانتیک سابق سکته کرده بود.»