خانه تاریخی اژه‌ای‌ها (هارونیه)

خانه تاریخی اژه‌ای یکی از خانه‌های تاریخی شهر اصفهان است که قدمت آن مربوط به سال ۱۲۶۸هجری قمری است. خانه تاریخ اژه‌ای‌ها در میدان عتیق و محله ‌هارونیه قرار دارد و بر اساس تزئینات به کار رفته در خانه احتمال می‌‌رود بنا متعلق به دوران قاجار باشد که به سبک خانه‌های صفوی ساخته شده است، تالار اصلی دو طبقه است و به سقفش نقاشی‌هایی از فرشته‌ها دیده می‌‌شود، در دیوارهای تالار اصلی این خانه، آیات قرآن، اسامی ائمه در کنار نقاشی‌هایی از می‌وه‌ها، پرندگان و شکارگاه دیده می‌‌شود. در خصوص سازنده خانه تاریخی تنها چیزی که موجود است، یک مصرع شعر است که در تالاری که باقی مانده نوشته شده است: «گر خوانمش بهشت برین این سخن بجاست/ این کاخ دلفروز زحاجی حسین بپاست» این خانه به سبک صفوی ساخته شده و تزییناتش مربوط به زمان قاجار است و امضای هنرمند نقاش این خانه با عبارت «راقمه زین‌العابدین ۱۲۶۸» دیده می‌‌شود. مساحت خانه درحال‌حاضر ۵۳۰مترمربع است اما در گذشته مساحتی بیش از ۲۰۰۰متر مربع داشته است. خاندان اژه‌ای‌ها یکی از خانواده‌های معروف اصفهانی هستند که از منطقه اژیه اصفهان به اصفهان می‌‌آیند و عمدتاً در زمینه‌های دینی و مذهبی فعالیت داشتند و تعدادی از آن‌ها امام جماعت مسجدعلی در محله ‌هارونیه بودند و این خانه تابلویی به نام خانه اژه‌ای‌ها داشته، اما طبق گفته نوادگان این خاندان، هیچ کدام از اعضای خانواده اژه‌ای در این خانه سکونت نداشتند و براساس شواهد و تزیینات به صاحبان خانه و روحیات آن‌ها می‌‌توان پی برد و با وجود تزیینات به کار رفته در این خانه، نمی‌توان گفت به خانواده اژه‌ای تعلق داشته، چون آن‌ها امامان جماعت محله بودند و امان جماعت آن زمان زندگی ساده‌ای داشتند. با توجه به اینکه خانواده روغنی در این خانه ساکن بودند و اصالتاً اهل منطقه اژیه بودند، ولی زمان شناسنامه گرفتن فامیل روغنی را برای خودشان انتخاب کردند، در مورد علت نام‌گذاری این خانه، به اسم این خاندان سند و مدرک کافی وجود ندارد، ولی احتمال می‌‌رود کسی که خانه را ساخته فردی از اژیه اصفهان بوده است. خانه اژه‌ای‌ها در اصفهان و خیابان عبدالرزاق،‌هاتف واقع شده است و از نظر موقعیت جغرافیایی در نزدیکی مراکز مهمی مانند میدان عتیق امام علی (سبزه میدان)، موزه هنرهای اسلامی و مسجد شیره پزها قرار گرفته است.