عاملیت اصلی برای انجام گفت‌وگو در دست حاکمیت است

علی شکوری‌راد، سخنگوی جبهه اصلاحات درباره بحث «گفت‌وگو» که این روزها مطرح شده است، در پاسخ به این سوال که گفت‌وگو بین حاکمیت و احزاب دارای چه پیش‌نیازها و ضرورت‌هایی است، گفت: گفت‌وگو نیاز به لوازمی دارد تا بتواند به نتیجه برسد. اولین مورد این است که دو طرفی که خواستار گفت‌وگو هستند، آمادگی پذیرش حرف حق را داشته باشند.
به گزارش اعتمادآنلاین، شکوری راد اظهار کرد: گفت‌وگو نیاز به بستری دارد که در آن حداقلی از اعتماد وجود داشته باشد. به رسمیت شناختن اختلاف نظر، گام اول گفت‌وگو است و فراهم شدن اعتماد حداقلی، گام بعدی است. اگر این اعتماد حداقلی به وجود نیاید، اصلا گفت‌وگو آغاز نخواهد شد. اعتماد حداقلی این است که پیشینه دروغ و خلف وعده نباید در حدی باشد که اساسا دو طرف رغبتی برای انجام گفت‌وگو نداشته باشند و اگر چنین پیشینه‌ای وجود دارد، پذیرفته شده و وعده عدم تکرار داده شود. رغبت به گفت‌وگو در افراد زمانی ایجاد می‌شود که پیش‌زمینه‌ها خیلی خراب نباشد یا به نوعی ترمیم شده باشد. این را بگویم که این نوع گفت‌وگو با مذاکره‌ای که کشورهای مختلف انجام می‌‌دهند، فرق می‌کند.
او افزود: اکنون سازمان‌یافتگی در ایران در حداقل خودش است و بخشی از حاکمیت مانع رشد و‌ گسترش فرهنگ آن بوده و نگذاشته است تبدیل به یک فرهنگ عمومی شود. لذا قاطبه مردم از سازمان‌یافتگی پرهیز می‌کنند. بطور مشخص احزاب که بخشی از این سازمان‌یافتگی و نهادهای حد واسط حاکمیت و جامعه هستند، به اندازه کافی توسعه پیدا نکرده و مؤثر نیستند. در حال حاضر احزاب، جامعه را که به مرز اعتراض رسیده‌اند، نمایندگی نمی‌کنند. جامعه قدرتمند که می‌تواند از طریق احزاب به ایجاد و تشکیل دولت توانمند و کارآمد کمک کند، شکل نگرفته است و به همین دلیل است که ما فاقد دولت توانمند هستیم.شکوری راد اظهار کرد: به هر حال گفت‌وگو بهترین راه برای حل مناقشات و منازعات است یعنی نباید ما از انجام آن سرباز بزنیم زیرا ممکن است پس از امتناع از گفت‌وگو شرایط سخت‌تر و غیرقابل پیش‌بینی شود. بنابراین باید از گفت‌وگو استقبال کنیم تا کار به رویارویی بیشتر کشیده نشود. با این حال عاملیت اصلی برای انجام گفت‌وگو در دست حاکمیت است. چون قدرت در دست آن‌هاست. حاکمیت است که می‌تواند صحنه گفت‌وگو را تدارک دیده و امنیت لازم را برای گفت‌وگوی آزاد و سازنده فراهم کند اما متاسفانه برخی صاحبان قدرت معمولا ترجیح می‌دهند از زور خود استفاده کنند و‌ نه از درایت و تدبیر.