آخرین تلاش‌های شریف امامی برای توقف موج انقلاب

طبق گزارش‌های منتشر شده در 25مهرماه 1357 در مطبوعات ایران و سایر کشورها، امام خمینی در مصاحبه اختصاصي با لوموند و سپس در یک مصاحبه عمومی با رسانه‌هاي فرانسه گفته بود که منظور از حکومت اسلامی لزوما حکومت روحانیون نیست ـ حکومت افرادی است [روحاني و غيرروحاني] که مردم انتخاب کنند. 
حکومت اسلامی یعنی اجرای احکام اسلام و دستورهای قرآن، قطع هرگونه فساد و اصلاح فرهنگ و اقتصاد، و تمهیدات و نرمش هایِ کنونیِ [سال انقلاب ـ سال 1357] دولتِ تهران [به نخست وزیری جعفر شریف امامی] مردم بپاخاسته و خشمگین از وضعیت ـ فساد، ظلم و نابرابری را که صدایشان سال‌ها در سینه حبس بود آرام نخواهد کرد. اسلام برضد فرد نیست با فساد مخالف است، با هزینه‌های زائد از بیت‌المال، با خاصه‌خرجی و حیف و میل و مرتکبین این‌ها مخالفت دارد.
 پول بیت‌المال که درآمد ملی است باید با حساب و کتاب و طبق برنامه‌های منطقی و ضروری و محاسبات دقیق خرج عمران و پیشرفت کشور شود، نه اینکه به جیب افراد مشخّص برود. مقام عمومی باید حُسن نیّت داشته باشد و این حُسن نیّت را به ثبوت رسانده باشد تا منصوب به مقام شود. انتصابات نباید فرمایشی و به خاطر تامین منافع باشد.
27 مهرماه آن سال دولت شریف امامی در اجرای سیاست نرمش و سازش ـ با هدف پایان یافتن ناآرامی‌ها، 196 زندانی ـ و به قول مقامات وقت امنیتی -را آزاد کرد که نام 182تن از آنان انتشار یافته بود ازجمله محمدرضا کَنی، محمدجواد حجتی کرمانی، محمدمهدی ربّانی، عبدالحسین دستغیب، عبدالمجید معادیخواه، محمدمهدی موحدی و مهدی مُمکِن. [پس از انقلاب، بسیاری از آنان دارای اقتدار و صاحب مقام شدند]. در همین روز دولت وقت تنظیم لایحه محاکمه و مجازات و مصادره اموال (داخلی و خارجی) مقامات دولتی فاسد و خواص وقت و در طول 25سال پیش از آن را که خواست تظاهرکنندگان خیابانی بود به یک گروه حقوقدان در کانون وکلای دادگستری سپرد تا بی‌طرفانه باشد.
 همچنین در این روز، دولت به مردم اطلاع داد که خرید اسلحه از آمریکا را متوقف کرده است، و نیز خبر از تصمیم به دستگیری مقامات پیشین و متنفذین در معرض اتهام داد که خواست مردم و شعار راهپیمایان خیابانی بود. این نرمش به حدّی بود که به ماموران پلیس دستور داده شده بود که از دادن برگه جریمه به اتومبیل‌رانان و موتوسیکلت‌سواران متخلف خودداری کنند!
 شریف امامی 28مهرماه 1357 با اشاره به شعارهای «نون والقلم ...» روزنامه نگاران در اجتماع کوی نویسندگان [شهرآرا] اعلام کرد که از این پس انتشار نشریه و تشکیل حزب آزاد است و این آزادی شامل روزنامه‌های توقیف شده و احزاب منحله هم می شود. در همین روز مدیران نشریات آژنگ، ابتکار، توفیق و ... اعلام کردند که انتشار روزنامه‌های خودرا از سر خواهند گرفت و چند گروه سیاسی اعلام تجدید فعالیت و تاسیس کردند. در این میان، پرویز اوصیاء حقوق‌دان در دو مقاله پیاپی که در روزنامه اطلاعات منتشر شد نوشت که قول‌ها و وعده‌ها بر روی کاغذ است، مردم عمل می‌خواهند. دولت [رژیم] در طول 25سال گذشته [پس از کودتای 28اَمُرداد] بذر کین کشت کرده و بپاخیزی جاری نهال آن است. دولت [رژیم] در طول این مدت نسبت به قوانین کشور ازجمله اصول قانون اساسی بی‌اعتنایی کرد و کارها دل‌بخواهی و برحسب منافع افراد خاص انجام مي‌شد.