غرب گُزیده - غرب گَزیده
علی خورسندجلالی (فعال فرهنگی)
۱- صفحه اول

۲- سیاست

۳- اقتصاد

۴- جامعه
۵- ویژه شهرستان
۶- فرهنگ و هنر
۷- ورزش
۸- صفحه آخر

2465
جهت اشتراک در روزنامه همدلی ایمیل خود را ثبت فرمائید


جواد قارایی؛ مستندساز مطرح کرد؛

درباره ایران‌هراسی کاری نکردیم

  جواد قارایی سازنده مستندهای «ایرانگرد» درباره اینکه چرا نمی‌توان مستندهای پربیننده‌ای مثل «حیات وحش» در ایران ساخت، به ارائه نکاتی پرداخت.
او همچنین درباره پخش نشدن مستند «ایرانگرد» که قرار بود از جمعه روی آنتن برود به خبرنگار مهر توضیح داد:«یک مشکل فنی برای مستند پیش آمده بود، شبکه، یک سری ایرادات فنی گرفت که اینها را باید رفع کنیم و ان‌شالله از جمعه آینده به پخش می‌رسد و هر هفته جمعه‌ها روی آنتن می‌رود.»وی درباره تولید یک ساله این مستند یادآور شد: این مستند مثل مجموعه‌های قبلی سراغ مناطق و مناظر بکر رفته است و تصاویر به‌روزتر و بهتر شده است. کیفیت هم بالاتر رفته است. سعی کردیم در نریشن هم عمق آن را بیشتر کنیم. همچنین از آنجایی که کرونا ضعیف‌تر شده مردم‌شناسی را هم بیشتر کرده‌ایم و برعکس فصل چهارم ارتباط بیشتری با مردم داریم.»قارایی اضافه کرد:«از هر جنبه سعی کردیم کیفیت کار بیشتر شود. هر چقدر هم ایده‌آل گراتر باشید حساسیت بیشتری دارید و سعی دارید کار بهتر شود.»این مستندساز درباره پیدا کردن مناطق بکر عنوان کرد:«من در همه «ایرانگرد»ها برای پیدا کردن لوکیشن خیلی زحمت می‌کشم چون جذاب‌ترین و بکرترین مناطق را قرار است پیدا کنیم تا مردم شگفت‌زده شوند. به ویژه در زمانه‌ای هستیم که دخل و تصرف مردم در طبیعت هم بالاست.»
 مقایسه آمار پیامک‌های «ایرانگرد» و «پایتخت»
قارایی در بخش دیگر درباره رکورد مستندهای حیات وحش در میزان مخاطب و آمار مرکز تحقیقات صداوسیما و اینکه چرا خودش وارد این حوزه نشده است بیان کرد:«البته اگر در همین نظرسنجی‌ها مشاهده کنید می‌بینید که از فصل اول «ایرانگرد» تا فصل‌های اخیر همیشه جزو پربیننده‌ها بوده است.»وی با اشاره به زمان‌بندی پخش مستند خود در این سال‌ها نیز گفت:«این مجموعه در زمانی پخش می‌شد که همزمان «دورهمی» یا «خندوانه» پخش شده است و اگر آن برنامه‌ها نبود من قول می‌دهم این برنامه جزو اولین یا دومین‌ها بود. من خاطرم هست وقتی سریال «پایتخت» پخش می‌شد حدود ۶۰۰ هزار نفر برای این سریال پیامک می‌زدند و «ایرانگرد» که ۱۲ یا ۱۲ و نیم بامداد پخش می‌شد حدود ۵۰۰ هزار نفر برای این برنامه پیامک می‌دادند. فکر می‌کنم اگر این مستندها زمان‌بندی خوبی داشته باشد می‌تواند جزو اولین‌ها باشد.»
 حیات وحش ما از انسان‌ها می‌ترسد
این مستندساز در ادامه بیان کرد:«مجموعه حیات وحش تامینی و خارجی است اما اینکه چرا به حیات وحش ورود نمی‌کنیم یک دلیل مهم دارد اینکه حیات وحش ما ضعیف است و می‌ترسد یعنی نسبت به ورود انسان نسبت به محیط خود وحشت دارد. شما در آفریقا به راحتی می‌توانید به حیات وحش ورود کنید و از حیوانات تصویربرداری کنید و خیلی راحت‌تر است.»قارایی اضافه کرد:«در ایران حیوانات اجازه نمی‌دهند به آنها نزدیک شوید و فیلم‌برداری کنید. فکر می‌کنم با این مسائل خیلی راحت نتوانیم در حوزه حیات وحش حرفی داشته باشیم.»وی در پایان درباره ساخت مستندهای «ایرانگرد» عنوان کرد:«هدفم این است که مسئولان ایران را بشناسند ما هنوز ایران را نمی‌شناسیم نمی‌دانیم که ایران جزو پنج کشور برتر دارنده بیشترین و متنوع‌ترین جاذبه‌های گردشگری جهان است و این درد است که هنوز خیلی‌ها اینها را نمی‌شناسند و می‌پرسند کجا سفر کنیم؟ ما درباره ایران هراسی هیچ اقدامی نکرده‌ایم که تبلیغات مثبتی انجام دهیم و ظاهراً اعتقاد مثبتی هم ندارند اما امیدوارم خودم در این حوزه همچنان فعالیت مثبتی داشته باشم.»قارایی چندی پیش در گفت‌‌وگویی درباره عشق خود به کارش توضیح داد و گفت:« به نظر من چیزی که کار را آسان‌تر می‌کند، عشق است. خودم نسبت به ایران عشق دارم و تمام تمرکزم را روی این برنامه گذاشتم و با وجود پیشنهاد زیادی که به من شد اما نرفتم و ماندم. چون معتقدم اگر قرار است فرد یک کار حرفه‌ای انجام دهد باید روی کار تمرکز کند و آن را ادامه دهد. بنابراین در این مسیر اول عشق لازم است و بعد تمرکز. وقتی عشق باشد، نسبت به آن تعهد دارید و وقتی تعهد داشته باشید علم و تمرکز خود را روی آن گذاشته و از هر چیزی مایه می‌گذارید. عواملم هم که سال‌ها با من کار کردند این عشق را داشتند و پررنگ‌تر شده است. بچه‌های پشت صحنه خیلی زحمت می‌کشند و در شرایط سخت به کارشان ادامه می‌دهند. ما در دمای ۳۰درجه زیر صفر تا ۵۰درجه بالای صفر کار کردیم و در طول روز حداقل ۱۲ساعت در آن شرایط بودیم. در این شرایط هم تجهیزات و وسایل دچار مشکل شده و هم بچه‌ها خسته می‌شوند و سرما و گرما اذیت‌شان می‌کند اما در این شرایط سخت سعی می‌کنیم از بچه‌ها مراقبت کنیم تا فشار زیادی به آنها وارد نشود و کم نیاورند و اگر این اتفاق بیفتد، کیفیت فدا می‌شود. ممکن است هزاران گروه در چنین شرایط سختی کار کرده باشند اما این که این گروه‌ها بتوانند در این شرایط کیفیت را حفظ کنند، مهم است و مهم‌ترین مسأله حفظ کیفیت و رعایت استانداردهاست. بچه‌ها نسبت به کاری که می‌کنند، عشق و آگاهی دارند و می‌کوشیم به بهترین شکل کار را انجام دهیم.»