امیری فیروزکوهی احیا کننده سبک هندی

امیری فیروزکوهی، شاعر غزل و قصیده و از شیفتگان صائب بود و به سبک هندی شعر می‌سرود. کریم امیری فیروزکوهی در فرح‌آباد فیروزکوه به سال ۱۲۸۹ متولد شد. پدرش سیدمصطفی‌قلی منتظم‌الدوله از رجال اروپارفته عهد مظفری و آشنا به تمدن جدید، و جد اعلایش امیرمحمدحسین‌خان سردار ازجمله فاتحان هرات و بانی دبستان خیریه ایتام در تهران بود که به دبستان فیروزکوهی مشهور است. سیدکریم در هفت‌سالگی به تهران آمد. پدرش همان‌سال به مرض حصبه درگذشت و او تحت تربیت مادر قرار گرفت. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران در «مدارس سیروس»، «ثروت»، «سلطانی» و «کالج آمریکایی» گذراند. سپس به تحصیل منطق و کلام و حکمت همت گماشت و از محضر استادانی چون «آقا شیخ عبدالبنی کجوری» و «آقا سیدحسین مجتهد کاشانی» استفاده کرد. در سال ۱۳۰۸، پس از گذراندن دوره اول کلاس ثبت، به عضویت اداره ثبت کل اسناد و املاک درآمد و این خدمت تا سال ۱۳۱۹ به طول انجامید. از همان سال‌ها دوستی‌اش با «رهی معیری» و «صادق هدایت» نیز آغاز شد و به‌مرور در بسیاری از انجمن‌ها ازجمله «انجمن ادبی ایران»، «انجمن حکیم نظامی»، «انجمن ادبی فرهنگستان ایران» و… رفت‌وآمد داشت. آثارش در بسیاری از مطبوعات روز منعکس می‌شد. امیری فیروزکوهی، شاعر غزل و قصیده و از شیفتگان صائب بود و به سبک هندی شعر می‌سرود. در زبان عربی تبحر داشت و به آن زبان نیز شعر می‌سرود. در دیوانش (منتشر در دهه پنجاه) کم‌وبیش نیم‌نگاهی به طنز و مطایبه داشت. در شعر به «امیر» تخلص می‌کرد. فرجام زندگانی امیری فیروزکوهی، که از کودکی با بیماری و کسالت هم‌جوار و به لکنت‌زبان مبتلا شد، ۱۹مهرماه ۱۳۶۳ بود و در آستانه امامزاده طاهر در صحن حضرت عبدالعظیم مدفون شد.