کشف یک شهر باستانی با قدمت ۸هزار سال در ترکیه

باستان شناسان موفق به کشف یک شهر باستانی در ترکیه شده‌اند. قدمت این شهرک به ۸هزار سال پیش بر می‌گردد و عجایب زیادی دارد که در ادامه می‌بینیم. باستان شناسان موفق به کشف یک شهر باستانی در ترکیه شده‌اند. قدمت این شهرک به ۸هزار سال پیش بر می‌گردد و عجایب زیادی دارد. باستان شناسان دانشگاه آدام میکی ویز در حال حفاری شهرک بزرگی در شهر باستانی چاتال هویوک واقع در لبه دشت قونیه و نزدیکی این استان هستند. چاتال هویوک با جمعیتی بین ۳۰۰۰ تا ۸۰۰۰نفر و در اجتماعی مساوات طلب و برابری خواه پدیدار شد. این شهرک متشکل از خانه‌های مربع مانند آجری و گلی است و در یک توده سلولی طراحی شده و مساحتی به وسعت ۳۴جریب را پوشش می‌دهد. (هر جریب مساوی با ۴.۴۴۶متر مربع است) خوشه‌بندی متراکم در طراحی شهرک مذکور به این معنی است که فضایی برای خیابان‌ها یا کوچه‌ها وجود نداشته، در عوض، دسترسی به بسیاری از خانه‌ها و رفت و آمدهای کلی، ساکنان را ملزم می‌کرده تا یکسری از نردبان‌ها را طوری به پشت بام بعدی تکیه دهند که به ورودی واقع در سطح پشت بام بعدی برسند. باستان شناسان، تحت نظارت و سرپرستی پروفسور «آرکادیوس مارسینیاک» در حال حفاری یک سازه خشتی در حاشیه شرقی این سکونت‌گاه هستند که قدمت آن به بیش از 8000سال پیش می‌رسد. پروفسور مارسینیاک راجع به این سازه توضیح داده:« این ساختمان بسیار بزرگتر از ساخت و سازهای مسکونی و معمول آن دوره به شمار می‌رفت. نقشه خانه‌ها مربعی و مساحت آن ۳۰متر مربع بود.تمام سطح سازه توسط دوازده سکوی سفالی پوشانده شده که محققان معتقدند ممکن است بقایای دفن شده انسان در خود سازه وجود داشته باشد. در لبه یکی از سکوها دو ستون مسطح وجود دارد که از آنها به عنوان یک عنصر معماری برای ستون نگهدارنده استفاده می‌شده است. همچنین دو طرف هر ستون با چشم و استخوان پیشانی گاو تزئین شده است. به گفته پروفسور مارسینیاک، این سازه از نظر عملکرد و کارایی مسکونی نبوده، بلکه کاوش‌ها نشان می‌دهد که از آن به عنوان سالن اجتماعات یا محل تجمع افرادی که در شهرک زندگی می‌کرده‌اند، استفاده می‌شده است. همچنین آتشدان مرکز سالن حاکی از این است که آنجا محلی برای تجمع بوده است.» پروفسور مارسینیاک می‌گوید:«می‌دانیم که این ساختمان زمانی مورد استفاده قرار می‌گرفته که دیگر جمعیت چندین هزار نفری چاتال هویوک وجود نداشته است. در آن زمان ساکنان پراکنده زندگی می‌کردند و به محل نیاکان خود برگشته بودند. همچنین برخی از آن‌ها افتخار دفن شدن در آنجا را تجربه کردند.»