نگاهی به «گذر از خودکشی»

همدلی| من به درون تاریکی‌ها رفته‌ام تا روشنایی‌ها را بیابم و خورشید شوم و هم‌اکنون پرتوهای روشنایی و شادمانی خود را به همه دوستداران زندگانی‌ام می‌تابانم و تو را که سرشار از جوشش و خروش و مهر هستی،دستانم را در دستانت قفل خواهم نمود تا گدازه‌های درون پر از آتشمان، همچنان ما را به فراسوی هستی و نیستی برده باشد. آیا چگونه می‌توانیم از بن‌بست‌های پیش رو خود را وارهانیم؟ آیا چگونه می‌توان اهریمن تباهی را که آشیانه‌ها نشانه گرفته است از ناخودآگاه خودمان بیرون ببریم؟ آیا برای والایش نیروهای نهفته درون خودمان چه راه‌های ناهمواری را پیموده‌ایم؟
حسین جشن نویسنده کتاب «گذر از خودکشی» که خود کارگر و استادکار سازه های فلزی و دارای کارشناسی روان‌شناسی است. این دومین اثر او پس از کتاب «رقص لحظه‌های باد» است. آنچه او را وادار به نوشتن می‌نماید، رسالت او برای شناساندن آسیب‌های اجتماعی است که امید به دگرگونی نگرش‌ها، باورها، اهداف انسانی و ساختارهای دست و پاگیر را دارد.حسین جشن کارگری آگاه است که در این کتاب رنج‌های کارگران و بن‌بست بودن رخدادهای زندگانی آنان می‌پردازد؛ تا جایی که کتابش را با یاد و نام شهرام محمدی کارگر ایذه‌ای آغاز کرده است که در پتروشیمی مارون ماهشهر برای کارگران و مردم جان‌فشانی کرده بود. نوشتن به زبان پارسی سره نیز از ویژگی‌های دیگر این کتاب است.