کشف یک سیاره قابل سکونت اعلام شد
اخترشناسان منظومهای سیارهای در فاصله ۱۰۵سال نوری کشف کردند که ممکن است میزبان حداقل یک جهان قابل سکونت باشد. یک ستاره کوتوله سرخ که تنها ۱۰۵سال نوری از ما فاصله دارد، ممکن است میزبان حداقل یک جهان قابل سکونت باشد. دانشمندان در مداری نزدیک به دور این ستاره سرد و کمنور، دو سیاره فراخورشیدی صخرهای را پیدا کردهاند که یکی از آنها در چنان فاصلهای از خورشید خود قرار دارد که بهراحتی میتواند حیات را در خود شکل دهد.
این دو سیاره فراخورشیدی در نتیجه مشاهدات تلسکوپ شکار سیاره فراخورشیدی TESS ناسا کشف شدند. این تلسکوپ وقتیکه به یک ستاره کوتوله قرمز کوچک به نام LP ۸۹۰-۹ (با نام مستعار TOI-۴۳۰۶) خیره شده بود، فرورفتگیهای ضعیف و منظمی در نور ستاره مشاهده کرد که نشان از وجود سیاره فراخورشیدی بود.
بااینحال دادههای تلسکوپ TESS ناسا برای تأیید وجود این سیارات کافی نبود و دانشمندان باید ابزارهای دیگری را مورداستفاده قرار میدادند. لیتیتیا دلرز، ستاره شناس دانشگاه لیژ بلژیک، توضیح میدهد: «بررسیهای بیشتر در خصوص ستارگان نسبتاً سرد، مانند TOI-۴۳۰۶، که بیشتر نور خود را در مادونقرمز نزدیک ساطع میکنند، بسیار مهم است».
به همین دلیل او و تیمش از تلسکوپهای کنسرسیوم SPECULOOS (جستجوی سیارات قابل سکونت EClipsing ULtra-COOl Stars) که به طول موجهای نزدیک به فروسرخ حساس است، استفاده کردند. دادههای ترانزیت بهدستآمده در این مشاهدات وجود سیاره فراخورشیدی به نام LP ۸۹۰-۹b را تأیید کرد. سپس تیم به دنبال سیارات فراخورشیدی که احتمالاً توسط تلسکوپ TESS دیده نشده بود، گشتند و دنیای دومی را یافتند که کمی دورتر از LP ۸۹۰-۹b است. این سیاره فراخورشیدی با نام LP ۸۹۰-۹c دارای دوره مداری ۸.۴روزه است.دادههای دیگر، از جمله اندازهگیریهای سرعت شعاعی که کشش گرانشی یک سیاره فراخورشیدی بر یک ستاره را تعیین میکند و در نتیجه جرم آنها را استخراج میکند، به تیم اجازه داد تا این دو سیاره فراخورشیدی را با جزئیات بیشتری توصیف کنند.
این دادهها نشان میدهد LP ۸۹۰-۹b حدود ۱.۳۲برابر قطر زمین و تا ۱۳ برابر جرم آن است و LP ۸۹۰-۹c نیز حدود ۱.۳۷برابر قطر زمین و تا ۲۵برابر جرم آن است. این اندازهگیریها با چگالی جهانهای صخرهای مانند زمین، مریخ و زهره، شباهت زیادی دارد. این بدان معناست که سیارات فراخورشیدی را میتوان بهعنوان ابرزمینها طبقهبندی کرد.
اما در این میان موضوع دیگری نیز وجود دارد که اهمیت بهمراتب بیشتری دارد و آن فاصله این سیارات نسبت به ستاره خود است. در موضوع سیارات فراخورشیدی و البته جستجو برای جهانهای قابل سکونت، این موضوع مهمترین شاخصهای است که دانشمندان به دنبال آن هستند. سیاره LP ۸۹۰-۹c اگرچه در مقایسه با زمین، بسیار به ستاره خود نزدیک است، اما نکته جالبتوجه اینجاست که این ستاره بسیار سردتر از خورشید ماست و این بدان معناست که این سیاره فرا خورشیدی در مداری قرار دارد که دانشمندان آن را «منطقه قابل سکونت» مینامند. به گفته محققان، پس از سیستم TRAPPIST، این دومین جهان بالقوه قابل سکونت است که تاکنون کشفشده است.