روزی که ایتالیا در جنگ جهانی دوم تسلیم شد

جنگ جهانی دوم تلفات انسانی زیادی داشت و خسارات مادی فراوانی در اروپا و بقیه جهان به‌جا گذاشت. کشورهای درگیر جنگ تا سال‌های سال نتوانستند از بابت خسارت واردشده به روال عادی برگردند و مردم هم با تلخی و سختی زندگی می‌کردند. دراین‌بین ایتالیا به نسبت شرایط سخت‌تری را تجربه کرد، چون هم دیکتاتوری خون‌ریز در آنجا حکومت می‌کرد و هم همه‌جانبه وارد جنگ شده بود و نبرد داخلی هم در آن جریان داشت. در تمام طول جنگ جهاني دوم، طراحان نظامي و كارشناسان جنگ به اين نتيجه رسيده بودند كه براي شكست هيتلر، بايد جبهه دومي عليه آلمان نازي پديد آيد. استالين، رهبر ديكتاتور شوروي هنگامی‌که فشار ماشين سنگين جنگي آلمان، یک‌باره متوجه شوروي شده بود، اين تقاضا را از متفقين خود كرد، ولي آن‌ها از اين كار شانه خالي می‌کردند و اگر هم جبهه دومي را هم باز كردند، به‌جای آن‌که در اروپا باشد، در جاي ديگري بود. به‌هرحال، در نوامبر 1942م، قواي مشترك انگليس و امريكا در مراكش، تونس و الجزاير واقع در شمال افريقا پياده شدند. در ماه مه 1943، سربازان مزبور كه به نيروهاي انگليسي مستقر در مصر پيوسته بودند، قواي متحد آلماني و ايتاليايى را در شمال آفريقا، مجبور به تسليم كردند. دو ماه بعد، جبهه دومي كه موردنظر بود گشوده شد و سپاه متحد امريكا و انگليس در دهم ژوئيه 1943، به جزيره سيسيل در جنوب ايتاليا حمله كرد و پس از تصرف اين جزيره، به خاك اصلي ايتاليا به‌عنوان متحد اصلي آلمان در اروپا هجوم آوردند. با شکست‌های پی‌درپی ايتاليا در اين جنگ، در روز 25 ژوئيه 1943م، رژيم فاشيستي موسوليني در ايتاليا سقوط كرد و دولت جديد ايتاليا، در روز هفتم سپتامبر، فرمان تسليم نيروهاي اين كشور در برابر متفقين و ترك مخاصمه را صادر كرد با ايجاد اين تغييرات، هرچند موسوليني به كمك هيتلر براي تشكيل يك حكومت جمهوري طرفدار آلمان در شمال ايتاليا به ميلان بازگشت، ولي با اعلان‌جنگ دولت جديد ايتاليا به آلمان، سير شكست‏هاي آلمان سرعت بيشتري گرفت و حكومت جمهوري موسوليني نيز دوامي نيافت.