درد آشفتگی

این روزها در سالن استاد انتظامی خانه‌ هنرمندان ایران، نمایش «دریایی مرغ» به نویسندگی و کارگردانی علیرضا حمیدین در حال اجراست؛ نمایشی کاملاً متفاوت با آثار روز جریان تئاتر کشور. این نمایش که بر اساس نمایش‌نامه‌ مشهور «مرغ دریایی» نوشته‌ نمایش‌نامه‌نویس بزرگ روس «آنتوان چخوف» شکل گرفته، به هنر تئاتر می‌پردازد و کارگردانش تأکید دارد «دریایی مرغ» به‌نوعی بیانگر دغدغه‌های هنرجویان و هنرمندان جوان تئاتر در دوران ما است. حمیدین در نمایش خود با تلفیق سینما و تئاتر، فرم تازه‌ای را تجربه کرده که می‌تواند برای علاقه‌مندان به سینمای ایران و جهان جذاب باشد. این کارگردان، یادداشت کوتاهی در رابطه با اجرای نمایش خود در اختیار ما قرار داده که می‌خوانید:
مرغ دريايى چخوف يادگار درد است. دردى كه او در سال‌هاى انزوا و تنهايى در خانه‌اى زمستانى با تحمل بيمارى و طردشدگی توأمان نه‌تنها حس می‌كرد بلكه آن را زندگى می‌كرد. شايد اين همان دردى است كه اين روزها تئاتر، هنر، مردم و سرزمين من در حال تجربه‌ی آن هستند. دردى از جنسی نامعلوم، نهفته در تاروپود تئاترمان، که مردان و زنان آن در هر سالن بزرگ و كوچك‌، دولتى و خصوصى، حرفه‌اى و دانشجويى آن را نه‌تنها حس می‌کنند بلكه با آن زندگى می‌كنند. در چنين فضايى كه من خود را فرزند آن می‌دانم، تصميم گرفتيم نوشته‌ی چخوف را به سبك نوين با ساختارى کاملاً نامتعارف بر روى صحنه ببريم. آشفتگى موجود در نمايش ما حاصل تعدد ايده‌ها نيست بلكه فكر می‌كنم اين آشفتگى مستقيماً از قلب تئاتر و جامعه، به قلب نويسنده و كارگردان و سپس بازيگران و درنتیجه تمام عناصر اجرا انتقال پیداکرده است. نينا و ترپلف نمايش دريايى‌مرغ، نمونه‌اى از هزاران هزار دختر و پسر جوان ايرانى هستند كه با دستان نه‌چندان خالى وارد عرصه‌ی نمايش می‌شوند و در مقابل این‌همه آشفتگى و دشمنى، سرخورده و نااميد به گوشه‌اى رانده می‌شوند و در يک روز سرد زمستانى دست به فروپاشى خود می‌زنند. شايد اين همان سرنوشتى است كه به‌زودی به سراغ اصل تئاتر اين سرزمين خواهد آمد.