روزی که فرانسه ویشی متحد آلمان شکل گرفت

ویشی شهری است کوچک با ٢٥‌هزار نفر جمعیت در ناحیه اوورنی که هم‌اکنون روزگار آرامی را در مرکز کشور فرانسه ‏سپری می‌کند. اما شاید ندانید که همین ویشی آرام و بی‌آزار در دوره‌ای از تاریخ معاصر، به خاطر میزبانی دولت ‏تحت‌الحمایه نازی‌ها تقریباً بدنام‌ترین شهر فرانسه بود. امروز باوجود گذشت بیش از هفت دهه از پایان جنگ ‏بین‌الملل دوم، بیشتر فرانسوی‌ها هنوز ننگ حکومت دست‌نشانده ویشی را در تاروپود تاریخ معاصر خود احساس کرده و ‏از آن با نفرت یاد می‌کنند. هرچند این میان هستند کسانی هم که نگاه صفر و صد به حکومت ویشی را مقبول ندانسته و عقیده ‏دارند وجود این دولت باعث شد آدولف هیتلر از وارد آوردن خسارات بیشتر به فرانسه خودداری کند. ‏
وقتی در تابستان ١٩٤٠میلادی، ارتش آلمان نازی با دور زدن خط ماژینو- استحکاماتی که فرانسوی‌ها در مرز خود با ‏آلمان ساخته بودند- و از طریق بلژیک به خاک فرانسه حمله کرد هیچ‌کس فکرش را هم نمی‌کرد که سقوط یکی از فاتحین ‏جنگ جهانی اول فقط ١٢روز به طول بینجامد. سرعت پیشروی ارتش آلمان در خاک فرانسه به‌حدی بود که بعد از اشغال ‏نیمه شمالی این کشور و رسیدن یگان‌های موتوریزه نازی‌ها به دروازه‌های پاریس دولت فرانسه پرچم‌های سفید را بالا برده ‏و تسلیم بدون قید و شرط را پذیرفت. مارشال پتن، ژنرال شهیر فرانسوی و از قهرمانان جنگ جهانی اول که از سوی ‏رئیس‌جمهوری فرانسه به‌عنوان نخست‌وزیر تعیین‌شده بود با آدولف هیتلر وارد مذاکره شد و نهایتاً در چنین ‏روزی، برابر ١٠جولای ١٩٤٠میلادی، دولت جدید فرانسه به ریاست مارشال پتن در شهر ویشی اعلام وجود کرد. دولت ‏ویشی به‌عنوان متحد آلمان در جنگ جهانی دوم کنترل نیمه جنوبی فرانسه را در طول جنگ جهانی دوم در دست داشت و با ‏توجه به اجازه صادرشده از سوی آدولف هیتلر اداره مستعمرات فرانسه در قاره آفریقا نیز به دولت ویشی سپرده شد. ‏محاکمه دولت دست‌نشانده ‏پس از پایان جنگ جهانی دوم محاکمه سران و دست‌اندرکاران حکومت ویشی به یکی از مهم‌ترین اهداف فرانسوی‌ها و دولت ‏در تبعید این کشور به ریاست مارشال دوگل تبدیل شد. اعضای دولت ویشی متهم به همکاری با دولت اشغالگر و متخاصم ‏آلمان و همچنین دستگیری و شکنجه آزادیخواهان فرانسوی بودند.‌سال ١٩٤٥میلادی مارشال پتن رئیس‌جمهوری و پیرلاوال نخست‌وزیر حکومت ویشی به‌عنوان سرشناس‌ترین چهره‌های دادگاه رسیدگی به خیانت سران دولت دست‌نشانده ‏نازی‌ها مورد محاکمه قرار گرفتند. پتن و لاوال در دفاعیه خود عنوان داشتند که دور نگاه‌داشتن فرانسه از نابودی تنها دلیل ‏همکاری آن‌ها با اشغالگران بوده است، اما دادگاه این استدلال را نپذیرفت و هر دو را به اعدام محکوم کرد. درنهایت مارشال ‏پتن به دلیل کهولت سن با یک درجه تخفیف به حبس ابد محکوم شد، اما لاوال مقابل جوخه آتش قرار گرفت.