دولت از ادعای منجی بودن دست بردارد مشکلات را حل کند

یک فعال سیاسی تأکید کرد: به نظر می‌رسد دولت باید از این ادعای منجی بودن و پاکدست بودن دست بردارد و رجوع کند اولا در گذشته چه رخ داده است. بر اساس قواعد؛ فرصت‌ها، تهدیدها، ضعف و قوت‌هایش را مشاهده کند و مسائل را اهم فی الاهم و مشاهده کند کجا‌ها زخم در استخوان و عمیق شده است.غلامرضا ظریفیان در گفت‌وگو با ایلنا، درباره صحبت‌های اخیر رئیس‌جمهور در خصوص مسائل و مشکلات و این‌که علت تمامی اتفاقات امروز کشور دولت گذشته است؛ حال چه باید کرد، گفت: معتقدم مسائل بنیادی‌تر از این گفته‌هاست؛ کاندیداها و جریانات هنگامی‌که می‌خواهند سر کار بیایند به نظر می‌رسد تصویر درست و دقیقی از مسائل کشور ندارند بنابراین اگر رجوع کنیم به گفته‌های آقای رئیسی که هنگام انتخابات داشت، مخصوصاً نقدهایی که ایشان به دولت‌های پیشین به‌خصوص دولت آقای روحانی ارائه می‌کرد، این‌طور عنوان می‌شد که جریانی سر کار می‌آید می‌تواند منجی مسائل مختلف کشور باشد.این فعال سیاسی افزود: مسائل کشور ریشه عمیق دارد و کسانی که خودشان را در این موقعیت‌ها قرار می‌دهند، دقیقاً نمی‌دانند با چه مسائل و مشکلاتی روبه‌رو هستند و با چه انباشت‌هایی در مسائل ساختاری و رفتاری باید چالش داشته باشند، بنابراین با وجود بی‌اطلاعی خودشان را در این معرکه وارد می‌کنند و بعد حرف‌ها و قول و قرارهایی را مطرح می‌کنند. جامعه هم به دلیل مشکلاتی که به‌خصوص در عرصه اقتصادی روبه‌رو است، این تلقی برایش پیش می‌آید که یک دست غیب و پنهان به میدان خواهد آمد و مسائل را رفع‌ورجوع خواهد کرد.وی با اشاره به اینکه اگر همین سخنرانی اخیر آقای رئیسی را بگذاریم کنار بیانات ایشان در بحث‌های کاندیداتوری مشخص خواهد شد چه فاصله جدی بین آن بیانات و این صحبت اخیر ایشان است، عنوان کرد: عمدتاً این رفتارها را باید گذاشت پای یک عدم شناخت عمیق از مکانیزم‌ها و مسائل عرصه سیاسی و اقتصادی؛ به‌هرحال واقعیت‌ها هنگامی‌که خودشان را آن‌گونه که هستند نشان می‌دهند، خطاها صورت می‌گیرد.ظریفیان خاطرنشان کرد: در بحث اداره جامعه ما با دو خطا روبه‌رو هستیم، نخست عدم شناخت عمیق ریشه‌ها. خطای دوم این است که به‌جای اینکه بروند سراغ ریشه‌های مسائل واقعی همچون مشکلات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی که بخشی از آن‌ها در ساختار نهفته است و فهم عالمانه و تحلیلی داشته باشند و اینکه چه رفتارهای عمیق و پیچیده‌ای در این عرصه وجود دارد و به اهل دانش برای رفع و حلش رجوع کنند، دچار فرافکنی می‌شوند. در واقع با ضعف شناختی که وجود دارد و همچنین حجم مشکلات و انبوه آنان توانایی میزان حل در خودشان پیدا نمی‌کنند و به‌جای ریشه‌یابی مسئله و رجوع به اصحاب دانش، نخبگان اقتصادی و جامعه‌شناسی و حکمرانی خوب دوباره به سمت اینکه دیگری را متهم کنیم، می‌رویم و خودمان را از موقعیت پاسخگویی مبرا می‌کنیم.