دشمن جدید لایه ازون معرفی شد

محققان با بررسی ۱۰۳پرتاب موشک در سال ۲۰۱۹ در مورد تأثیرات گردشگری فضایی بر جو زمین و نابودی لایه اُزون هشدار دادند. محققان کالج دانشگاهی لندن، دانشگاه کمبریج و موسسه فناوری ماساچوست (MIT) در مقاله‌ای که به‌تازگی در مجله Earth›s Future منتشرشده است، از یک مدل سه‌بعدی برای بررسی تأثیر پرتاب موشک‌ها به فضا و ورود مجدد آن‌ها به جو زمین در سال ۲۰۱۹ و همچنین تأثیر برنامه‌های گردشگری فضایی برنامه‌ریزی‌شده بر اساس مسابقه فضایی میلیاردرها استفاده کردند. آن‌ها دریافتند که ذرات کربن سیاه یا دوده ساطع‌شده از موشک‌ها تقریباً ۵۰۰برابر بیشتر از سایر منابع ایجادکننده دوده در زمین و هوا در حفظ گرما در جو تأثیر دارند و این موضوع منجر به افزایش تغییرات جوی می‌شود.علاوه بر این، درحالی‌که این مطالعه نشان داد که در حال حاضر نقش موشک‌ها در ازدست دادن کل اُزون اندک است، اما رشد فعلی گردشگری فضایی پتانسیل تخریب لایه اُزون فوقانی استراتوسفر در قطب شمال در بهار را نشان می‌دهد. این به این دلیل است که آلاینده‌های موشک‌هایی که سوخت جامد دارند و گرمایی که هنگام ورود مجدد به جو ایجاد می‌کنند و زباله‌های فضایی برای اُزون لایه استراتوسفر مضر هستند.دکتر الویز مارایس یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: پرتاب موشک به‌طورمعمول با گازهای گلخانه‌ای و انتشار آلاینده‌های هوای صنعت هواپیمایی مقایسه می‌شود، و ما در مقاله خود نشان می‌دهیم که این کار اشتباه است. ذرات دوده ناشی از پرتاب موشک، تأثیرات آب و هوایی بسیار بیشتری نسبت به هواپیماها و سایر منابع زمینی می‌گذارند، بنابراین نیازی به پرتاب تعداد برابری از موشک در مقایسه با پروازهای بین‌المللی برای ایجاد تأثیر مشابه نیست. آنچه ما اکنون نیاز داریم بحث بر سر بهترین راه برای تنظیم این صنعت رو به رشد است.محققان برای محاسبه این یافته‌ها، اطلاعاتی در مورد مواد شیمیایی از تمام ۱۰۳پرتاب انجام‌شده در سال ۲۰۱۹ از سراسر جهان و همچنین داده‌هایی در مورد موشک‌های قابل‌استفاده مجدد و بازگشت مجدد زباله‌های فضایی به جو جمع‌آوری کردند. سپس این داده‌ها در یک مدل سه‌بعدی گنجانده شد تا تأثیر آن بر آب‌وهوا و لایه اُزون را بررسی شود.این تیم نشان دادند که گرمایش ناشی از دوده یک دهه استفاده از موشک‌های حال حاضر ۳.۹مگاوات متر مربع است. بااین‌حال، این میزان پس از تنها سه سال با انتشار دوده‌ی بیشتر در نتیجه‌ پرتاب‌های گردشگری فضایی و استفاده از نفت سفید توسط اسپیس‌ایکس و سوخت‌های مصنوعی هیبریدی ویرجین گلکتیک، بیش از دو برابر می‌شود.محققان می‌گویند که این موضوع نگران‌کننده است، زیرا وقتی ذرات دوده مستقیماً به اتمسفر فوقانی وارد شوند، تأثیر بسیار بیشتری بر آب‌وهوا نسبت به سایر منابع دوده می‌گذارند. این تیم دریافت که برنامه‌ی پرتاب روزانه یا هفتگی موشک‌های گردشگری فضایی، می‌تواند نتیجه‌ی حاصل‌شده از پیمان مونترال را به خطر بیندازد.پیمان مونترال که در سال ۱۹۸۷ برای محافظت از لایه اُزون به تصویب رسید، به تولید مواد بی‌شماری که مسئول کاهش اُزون هستند خاتمه داد.دکتر رابرت رایان، یکی از نویسندگان این مطالعه، می‌گوید: تنها بخشی از جو که اُزون آن به‌طور اساسی پس از پیمان مونترال تقویت‌شده، استراتوسفر فوقانی است، و این لایه، دقیقاً همان‌جایی است که پرتاب موشک‌ها شدیدترین ضربه را به آن خواهد زد. هنوز موارد زیادی وجود دارد که ما باید در مورد تأثیر پرتاب موشک و انتشار مجدد گازهای گلخانه‌ای بر جو درک کنیم. این مطالعه به ما اجازه می‌دهد تا با چشمان باز نسبت به اثرات بالقوه گردشگری فضایی وارد این دوره جدید شویم. گفتگو در مورد تنظیم اثرات زیست‌محیطی صنعت پرتاب‌های فضایی باید از هم‌اکنون آغاز شود تا بتوانیم آسیب به لایه اُزون استراتوسفر را به حداقل برسانیم.