روزی که جنگ دو کره آغاز شد

در فاصله سال‌هاى (۱۹۵۰ - ۱۹۵۳م.) ميان دو کره جنگى به وقوع پيوست. نيروهاى کره شمالى به‌منظور يگانگى دوباره کشور در ۲۵ ژوئن ۱۹۵۰م. به خاک کره جنوبى يورش بردند. در همان روز زير فشار آمريکا و در غياب شوروى قطعنامه‌اى از سوى شوراى امنيت سازمان ملل متحد صادر شد که طى آن خواستار متوقف شدن جنگ و پس‌نشينى کره شمالى به شمال مدار ۳۸ درجه شد. به دنبال اين مصوبه در ۲۷ژوئن شوراى امنيت آمريکا و پانزده کشور عضو سازمان ملل متحد به پاسخ‌گويى حمله کره شمالى نيروى لشکرى خود را به آن سرزمين گسيل داشتند. فرماندهى اين نيروها را ژنرال داگلاس مک آرتور به عهده داشت. در نخستين روزهاى جنگ سئول پايتخت کره جنوبى به دست شمالى‌ها سقوط کرد و نيروهاى کره جنوبى و آمريکا به اطراف شهر پوسان (Pusan) در انتهاى جنوب خاورى شبه‌جزیره پس رانده شدند. نيروهاى آمريکايى که شکست کره جنوبى را نزديک مى‌ديدند کرانه‌هاى کره را محاصره کرده و بخش‌هاى صنعتى و مسکونى کره شمالى را بمباران کردند. به‌تدريج بر ميزان نيروهاى آمريکايى افزوده شد تا اينکه در روز ۱۵ سپتامبر ۱۹۵۰م. نيروهاى آمريکايى با يک يورش برق‌آسا شهر سئول را بازپس گرفتند و ديگر متحدان نيز کمونيست‌ها را ناگزير به عقب‌نشينى کردند و در روز ۱۰اکتبر ۱۹۵۰ شهر پیونگ‌یانگ پايتخت کره شمالى را به تصرف خود درآوردند. در ۱۶ اکتبر نيروهاى کره جنوبى زمانى که به مرز منچورى رسيدند اندکى به پيروزى نهايى کره جنوبى نمانده بود که ناگهان کشور چين به‌عنوان دفاع از منچورى به سود کره شمالى وارد ميدان جنگ شد و در ماه نوامبر ۱۹۵۰ ضربات سنگينى بر نيروهاى آمريکايى وارد آورد. نيروهاى متحدان ناگزير به عقب‌نشينى شدند و بار ديگر شهر سئول در دسامبر ۱۹۵۰ به دست نيروهاى کره شمالى و چينى افتاد؛ و سپس با پادتک حمله متقابل نيروهاى آمريکايى در بيست و هفتم آوريل ۱۹۵۱ بار ديگر سئول به دست آمريکايى‌ها افتاد. به‌دنبال آخرين يورش تعرضى کمونيست‌ها در ۱۶ مه ۱۹۵۱ سئول به تصرف کره شمالى درآمد، ولى دوباره با حمله نهايى نيروهاى سازمان ملل متحد سئول بازپس گرفته شد. از ژوئن ۱۹۵۱ کوشش براى گفتگو درباره آتش‌بس ميان دو کره آغاز و سرانجام در ۲۷ ژوئيه ۱۹۵۳ پيمان آتش‌بس جنگ کره امضاء شد و دو کره همچنان جدا از يکديگر ماندند. بر پايه قرارداد آتش‌بس که از یک‌سو توسط کره شمالى و چين و از سوى ديگر از طرف نيروهاى متحدان به‌ويژه آمريکا امضاء شد خط آتش‌بس و منطقه غيرنظامى اندکى بالاتر از مدار ۳۸درجه تعيين شد و نيز کميسيونى متشکل از افسران ارتش دو سوى متخاصم جهت نظارت بر آتش‌بس به‌وجود آمد که مقر آن‌ها در دهکده پان‌مون‌جوم (Panmunjom) قرار داشت. در اين جنگ ميزان تلفات نيروهاى سازمان ملل و کره جنوبى به ۷۴۰۰۰ کشته (۵۴،۲۴۶ آمريکايي) و ۲۵۰،۰۰۰ زخمى (۱۰۳،۲۸۴آمريکايي) و ۸۳ هزار (اکثراً آمريکايي) مفقودالاثر و اسير رسيد. شمار کشته‌شدگان و زخميان چينى ۹۰۰،۰۰۰ تن و کره شمالى ۵۲۰،۰۰۰ نفر بوده است. در ضمن حدود ۴۰۰،۰۰۰ غيرنظامى نيز در اين جنگ کشته و قريب سه ميليون نفر از اهالى کره بى‌خانمان شدند. خرابى‌ها و خسارات و تلفات فراوانى به بار آمد و بسيارى از تأسيسات صنعتى و شهرها در جنگ ويران شدند.