بسته‌های نمایشی دولت و سرگردانی واقعی ملت

این روزها به‌طور مداوم در خبرها می‌خوانیم و از زبان مسئولان مربوطه در حوزه‌های مختلف می‌شنویم که بسته‌ای در فلان مورد از طرف دولت آماده‌شده و به‌زودی برای اجرا اعلام می‌شود.
 این رویه که در دولت‌های قبل هم دیده می‌شد اما در این دوره با سرعت و تبلیغ بیشتری در حال انجام است، چرا که حجم مشکلات زیادتر شده و راهی جز اعلام این سری کارها وجود ندارد تا مردم برای مدتی در پرس و جوی این بسته‌ها و چگونگی اجرای آن‌ها باشند و بعد هم در پی سازوکار اداری این گونه موارد بچرخند و بگردند و از این در به آن در بزنند و آخر سر هم خسته شوند و چیزی از این بسته‌ها عایدشان نشود.
 اگر بخواهیم به این موارد بپردازیم البته که با یک جستجوی ساده در میان اخبار و سخنان مدیران عالی دولت به انواع آن برمی‌خوریم که تا چشم کار می‌کند از این حرف‌ها زده‌اند و پیامدی هم برای ملت نداشته و مردم را عاصی‌تر و ناراحت‌تر از قبل کرده‌اند. 
معلوم نیست هدف از اعلان این بسته‌ها از قبیل بسته اجاره مسکن و مقابله با گران‌فروشی و نظارت و برخورد با محتکران و تنظیم بازار خودرو... چیست، وقتی در واقعیت امر هیچ موردی رو به بهبودی و بهتر شدن امور نمی‌رود و هر مشکلی از قضا پس از اعلان رسمی بدتر از قبل می‌شود. 
آیا کسانی که مخاطب این بسته‌های اعلام شده هستند، فهمیده‌اند که این موارد فقط در قالب بخشنامه و کار اداری است و قرار نیست عملیاتی شود، پس هر کاری دلشان خواست انجام می‌دهند؟ آیا مسئولان حوزه‌های مختلف به‌صرف یک گزارش تصویری و رسانه‌ای از موضوع قانع می‌شوند و پی کار خویش می‌روند که این‌چنین بی‌محابا همه‌چیز از قبل بدتر می‌شود؟ یا دلایل دیگری وجود دارد که تا کنون به عقل کسی نرسیده است! 
هر چه باشد اما نمی‌توان با همین فرمان جلو رفت و همه‌چیز را به بیانیه و اعلام بسته‌های مختلف حواله داد و منتظر ماند که کارها خودبه‌خود درست شود و مثلاً قیمت خودرو با سخنان وزیر مربوطه کم شود یا استانداردهای فنی چندگانه به همین راحتی رعایت شود! 
اگر این کارها شدنی بود می‌شود گفت که مردم اکنون با این حجم از گرانی و مشکلات و تورم مواجه نبودند تا نیاز به بخشنامه‌ها و اعلام‌های گوناگون باشد. 
شیوه برخورد مدیران وزارتخانه‌ها و سخنگویان از سر وظیفه حرف زن، و لکنت زبان و بیانشان نشان می‌دهد عمق مشکلات زیادتر از ظاهرسازی‌های معمول است و نمی‌توان موضوعات را به فرداهای مجهول حواله داد. اگر برای نمونه خبر مربوط به رتبه‌بندی معلمان و وعده‌های مربوطه به آن را پی بگیریم معلوم می‌شود که چگونه این موضوع هر بار با ترفندهای مختلف زیرورو می‌شود و تا کنون حتی مشخص نشده تکلیف آنچه شده است تا چه رسد به زمان اجرایی شدن آن.
 در این مورد خاص اغلب نمایندگان مجلس و اعضای ارشد دولت و وزارتخانه مربوطه وعده‌های متنوع داده‌اند و اما سرانجام کار جز شبهه افکنی و پراکنده‌گویی چیزی دیده و شنیده نشده است. این شیوه را اگر درست پی بگیریم در مورد اغلب مشکلات مردم در حال انجام شدن است و از اعتراضات اقشار و اصناف مختلف مردم تحت‌فشار به‌روشنی پیداست.