فوتبال ما؛ بی‌برنامگی مسئولان و بی‌میلی مردم

از لغو بازی‌های دوستانه و تدارکاتی چنین برمی‌آید که تیم ملی فوتبال نتواند آن‌طور که توقع می‌رود بازی‌ها و اردوی مناسبی را برای خود تدارک ببیند. اردوی ناگهانی قطر هم بعد از لغو بازی با کانادا و به‌ناچار تدارک دیده شد تا حداقل کاری در این مورد انجام‌گرفته باشد، هرچند بازیکنان به روند اردو و گرمای آنجا و بقیه مسائل معترض بودند. گذشته از مشکلات ساختاری فوتبال که تقریباً همیشگی است اما موضوع دیگر که به‌خصوص در این دوره بیشتر به چشم می‌خورد مناسبات غیردوستانه سیاسی ما با کشورهای دارای فوتبال و صاحب سبک است.
در اینکه فوتبال ما هم متأثر از شرایط اجتماعی و اقتصادی داخلی است نمی‌توان شک داشت، اما فرقی که دارد این است که بازیکنان اصلی خارج از کشور و در لیگ‌های اروپایی و عربی بازی می‌کنند که امکانات و کیفیت بهتر و مناسب‌تر از ما دارند و به همین دلیل به‌راحتی متوجه اختلاف موجود می‌شوند و از این بابت معترض هستند. آن‌ها می‌بینند که در آنجا فقط باید به فکر تمرین و بازی کردن باشند و بنابراین در موقع مسابقه با تمام توان و تمرکز برای تیمشان بازی می‌کنند؛ اما در بازی‌های ملی وقتی با انواع حواشی و بی‌برنامگی مدیریتی و فوتبالی مواجه می‌شوند طبیعتاً توان چندانی برای بازی در خود نمی‌بینند، چراکه پیش از مسابقه انرژی و تمرکزشان صرف حاشیه‌ها شده که انگار تمامی ندارد. فدراسیون بی‌برنامه و بدون قدرت و بی مدیر هم معلوم است که بااین‌همه آشفتگی و رقابت برای حذف همدیگر کاری از دستش برنمی‌آید و به‌سختی می‌تواند یک بازی تدارکاتی را برنامه‌ریزی کند. به هر صورت هر چه هست با این شرایط تیم ملی فوتبال ایران با برنامه ضعیف و بسیار بدی آماده حضور در مهم‌ترین رویداد فوتبالی جهان در قطر می‌شود. با این وصف نه بازیکنان تمرکز لازم برای کادر فنی رادارند، نه مربیان تیم ملی می‌توانند به‌طور صرف تمرکزشان را در شرایطی که تدارکات تیم با مشکل مواجه است، روی امور فنی و تاکتیکی بگذارند. اگرچه در ظاهر وقت زیادی تا برگزاری جام جهانی مانده است اما چهار ماه که تا آن موقع مانده با این اوصاف به همین راحتی می‌گذرد و به نظر نمی‌رسد در این وضعیت خیلی تغییر خاصی حاصل شود. البته می‌توان این را هم در نظر داشت که مشکلات معیشتی و اقتصادی روزافزون دیگر حوصله‌ای برای تماشا و پیگیری مسابقات برای اغلب مردم باقی نمی‌گذارد و شاید از این لحاظ فشار چندانی روی مسئولان فوتبالی و غیر فوتبالی وجود نداشته باشد، چراکه باید مردم در وضعیتی حداقلی از شرایط مطلوب باشند تا بتوانند با اندکی دل‌خوشی نتایج و اتفاقات فوتبال را دنبال کنند و از باخت و بردهایشان ناراحت یا خوشحال شوند.