روزی که مجسمه فردوسی بر بهترین میدان تهران نصب شد

 خرداد 1338 با برپايي مراسمي باشکوه، از مجسمه ابوالقاسم فردوسي در ميدان فردوسي شهر تهران پرده‌برداری شد. ساخت این مجسمه در سال 1337 و از سوی انجمن آثار ملی طی قراردادی به استاد ابوالحسن‌خان صدیقی که در آن زمان در ایتالیا به سر می‌برد سپرده شد و اوایل سال 1338 نیز، کار ساخت آن به پایان رسید. جنس این مجسمه، سنگ مرمر کارارا و ارتفاع آن بیش از سه متر است، برای پایه مجسمه، تخته‌سنگی با 59 تن وزن از کوه الوند واقع در استان همدان جدا و به تهران منتقل شد و بالاخره کار نصب مجسمه فردوسی بر روی این قطعه‌سنگ نتراشیده انجام گرفت. ترديد نيست که فردوسي بيش از هركس ديگر به ايران و ايراني خدمت بی‌شائبه كرده است. فرق فردوسي با ساير ایران‌دوستان بنام، در اين بوده است كه بدون چشمداشت عمر خود را وقف خدمت به وطن و زبان فارسي كرد. او به سال 1020 ميلادي در توس درگذشت و ايرانيان هرروز كه می‌گذرد بيشتر متوجه عمق و عظمت خدمات بی‌دریغ فردوسي می‌شوند. مهرماه سال 1313 کار نوسازي آرامگاه فردوسي در توس پس از شش سال به پایان رسید و بيستم این ماه طي مراسمي کم‌نظیر با حضور رضاشاه و مستشرقين و ایران‌شناسان سراسر جهان، اديبان كشور و مقامات فرهنگي و دولتي گشايش يافت. ایران‌شناسان شرکت‌کننده در مراسم ضمن قطعنامه‌ای به فردوسي لقب «میهن‌دوست‌ترین ايرانيان» داده شد كه عمر خود را داوطلبانه صرف خدمت به ايران، تاريخ آن و زبان پارسي كرد و تاريخ ايران (شاهنامه) را به شعر درآورد. این ساختمان در سال 1338 تعمیر و تزیینات آن افزوده شد. مورخان متفقاً «ابوالقاسم فردوسي» را تنها فرد در سراسر تاريخ بشر خوانده‌اند كه بدون هرگونه دریافت، همه عمر خود را صرف زنده كردن تاريخ وطنش (ايران)، خصلت‌های نيك هم‌وطنان (ايرانيان) و زبان نياكان (زبان پارسي) و شناساندن فرهنگ و تمدن كهن ميهنش كرد و به نوشته مرحوم دكتر رضازاده شفق، شصت هزار بيت شعر گفت تا شكوه ايران باقي بماند و باعث افتخار و دلگرمي نسل‌های بعد باشد تا بدانند كه چه ميراثي گران‌بها و باعظمت برايشان باقی‌مانده است و با همه توان بكوشند كه اين ميراث همچنان سربلند و بزرگ و عزيز باقي بماند. فردوسي براي به نظم درآوردن تاريخ ايران، اسناد فراوان خواند كه خود او گفته است: «بسي رنج بردم بسي نامه (مكتوب و سند) خواندم ـ ز گفتار تازي (اسنادي كه به زبان عربي نوشته‌شده بود) و از پهلواني (اسنادي كه به پارسي دوران اشكاني و ساساني بود).» به مناسبت هزارساله شدن فردوسي كه ايرانيان بايد هميشه مرهون زحمات، احساس و عواطف وطن دوستانه او باشند يك هفته در سراسر كشور جشن گرفته‌شده بود، مجلس با تصویب قطعنامه از او تقدیر کرده بود و بهترين خيابان و ميدان تهران به اسم او نام‌گذاری شده است. در همان هفته در خيابان تخت جمشيد (طالقاني) تهران زيباترين مدرسه نوبنياد كشور به نام فردوسي نام‌گذاری شد كه در سال‌های 1350 و 51 در زمين اضافي آن اداره كل آموزش‌وپرورش تهران بنا شد. در شهرهاي ديگر مدارس و تالارها و خیابان‌ها به نام فردوسي نام‌گذاری شد و بعداً مدارس تازه‌ساز و دانشگاه، كه اين قدرشناسی‌ها بازهم براي مردي كه گفت: چو ايران نباشد تن من مباد و ... و «همه سربه‌سر تن به كشتن دهيم ـ به از آن‌که ايران به دشمن دهيم»، كم است. سخنراني تاریخدانان، ادیبان و میهن‌دوستان هر کشور درباره فردوسی ادامه دارد.