2465
جهت اشتراک در روزنامه همدلی ایمیل خود را ثبت فرمائید
تعامل با سالمندان را آغاز کنید
با شیوع کرونا، زندگی مردم و نوع روابط و تعامل آن‌ها تحت تأثیر این ویروس قرار گرفت به‌گونه‌ای که برای حفظ سلامت سالمندان اعضای خانواده چاره‌ای جز فاصله گرفتن از آنان نداشتند، مسئله‌ای که باعث شد سالمندان به دلیل آسیب‌پذیرتر بودن محدودتر شدند و با مشکلات روحی و روانی بسیاری مواجه شوند. به گزارش جامعه24، هجوم یک بیماری ناشناخته و جهانی زندگی مردم جهان را تحت تأثیر خود قرار داد و تعاملات انسانی را دست‌خوش تغییراتی کرد. در این میان سالمندان هم با توجه به وضعیت جسمی‌شان تلاش کردند تا جای ممکن خود را از این بیماری دور نگه دارند و برای این کار ناچار به تغییراتی در سبک زندگی خود شدند.
تا پیش‌ازاین آن‌ها بسیاری از وقت خود را با فرزندان، نوه و به‌صورت کلی اعضای خانواده خود می‌گذراندند و هر دو سو از این هم‌نشینی لذت می‌بردند، اما به علت تحمیل شرایط کرونایی و قرنطینه این روابط تضعیف شد چراکه سالمندان یکی از گروه‌های در اولویت خطر ناشی از این بیماری بودند و اعضای خانواده چاره‌ای جز دوری‌گزینی از عزیزان سالمندان خود و اکتفا به تماس‌های آنلاین نداشتند.
البته این تنها مشکل سالمندان نبود به‌عنوان‌مثال آن‌ها نزدیک به سه سال بود که نتوانسته یا کمتر توانسته بودند به مراکز درمانی مراجعه کنند و بسیاری از آن‌ها گرفتار مشکلات جسمی و درد‌های ناشی از آن شده‌اند اما از ترس کرونا خانه‌نشین شده‌اند، همین مسائل سبب بروز مشکلات و آسیب‌هایی برای سالمندان شده است.
آسیب‌های روحی کرونا بر سالمندان
دکتر رضا فدای وطن، مدیر گروه سالمندی دانشگاه علوم بهزیستی و توان‌بخشی در این رابطه می‌گوید: کرونا بر زندگی تمامی مردم دنیا تأثیر گذاشته است و همه اقشار از آن آسیب دیده‌اند، اما سالمندان به دو دلیل تأثیرات بیشتری را متحمل شده‌اند؛ نخست تأثیرات فیزیکی است چراکه از این حیث نسبت به دیگر اقشار جامعه آسیب‌پذیرترند و به همین سبب در معرض آسیب بیشتری قرار دارند چنانکه دیدیم در سویه‌های پیشین این بیماری بیش‌ترین آمار مرگ‌ومیر مربوط به سالمندان و کسانی بود که دارای بیماری‌های زمینه‌ای بودند. او ادامه می‌دهد: مشکل دیگر این گروه سنی مربوط به قرنطینه و تنهایی آن‌هاست به این معنا که تا پیش از کرونا سالمندان به‌خودی‌خود خانه‌نشین بودند، اما با آمدن این بیماری شاهد افزایش این خانه‌نشینی بودیم. همین مسئله سبب شد تا همان اندک ارتباط آن‌ها با دنیای بیرون هم قطع شود. تا پیش از کرونا مدام توصیه می‌شد به سالمندان سر بزنید و آن‌ها را تنها نگذارید، اما با شیوع کرونا برای حفظ سلامت سالمندان باید تا جای ممکن از آن‌ها فاصله گرفته می‌شد تا مبادا درگیر بیماری شوند. این استاد دانشگاه اضافه می‌کند: این مسائل سبب شد سالمندان ازنظر اجتماعی ایزوله شوند و حتی فرزندان و نوه‌هایشان هم نتوانند با آن‌ها معاشرت کنند، دیدار‌های هفته‌ای هم قطع شد و از بین رفت. تمامی این‌ها سبب شد تا بسیاری از سالمندان در این دوران دچار افسردگی و آسیب‌های روانی شوند. در چنین شرایطی برخی از سالمندان در تنهایی فوت کردند و به خاک سپرده شدند که موضوع بسیار ناراحت‌کننده‌ای است.
پذیرش سبک زندگی کرونایی دشوار است
دکتر فدای وطن درباره تغییر در سبک زندگی سالمندان توضیح می‌دهد: کرونا سبک زندگی تمام مردم دنیا را تغییر داد که سالمندان هم جزو آن‌ها هستند و پذیرش این سبک برای همه دشوار است و این تنها شامل سالمندان نمی‌شود چنانکه هر روز در گوشه‌ای از جهان گروهی برای برداشتن محدودیت‌های کرونایی دست به اعتراض و راهپیمایی می‌زنند. او ادامه می‌دهد: توانایی درک این موضوع دشوار است و ما در کشور خودمان هم با آن روبه‌رو بودیم برای نمونه محدودیت‌های شبانه یک پروژه شکست‌خورده بود و تا پایان آن‌هم بسیاری نتوانستند آن را درک و به آن عمل کنند. این مسئله در میان سالمندان دوچندان است چراکه آن‌ها از لحاظ روحی نیاز دارند در جامعه باشند. این متخصص طب سالمندی در مورد آموزش درست به مردم در این زمینه نیز می‌گوید: باید توجه داشته باشیم که کرونا یک بیماری تازه است که هم‌چنان آگاهی ما نسبت به آن اندک است، اما بااین‌وجود رسانه‌ها تمام کوشش خود را کرده‌اند که به مردم در این زمینه آگاهی و آموزش دهند چنانکه این موضوع تیتر اخبار هر روز تمام رسانه‌ها در تمام جهان از جمله کشور ما بوده است. فراموش نکنید اطلاع‌رسانی با پذیرش متفاوت است و ما در سالمندان با نوعی پارادوکس روبه‌رو بودیم و آن‌ها و اطرافیان را از بودن در کنار هم منع می‌کردیم.
این پزشک اضافه می‌کند: در این دوران، سالمندان در تمام دنیا دچار آسیب‌های روحی و روانی و افسردگی شدید شدند. شوربختانه جایگزینی هم برای این دوران نیست و تنها راهی که وجود دارد این است که اطرافیان به‌تدریج و هم‌زمان با کاهش خطر کرونا ضمن رعایت پروتکل‌های بهداشتی به سالمندان خودسر بزنند و تا جای امکان به آن‌ها کمک کنند. خانواده‌ها به‌تدریج باید سالمندان را از انزوا خارج کنند و در محیط باز با آن‌ها دیدار داشته باشند برای نمونه اگر کسی حیاط دارد می‌تواند برنامه‌های عصرنشینی برای سالمندان فراهم کند تا آن‌ها کنار نزدیکان و دوستانشان باشند و روحیه بهتری پیدا کنند.