نشان یونسکو برای «عبدالمجید ارفعی» متخصص زبان‌های باستانی

نشان «خورشید» کمیسیون ملی یونسکو به همراه نشان ایکوم به عبدالمجید ارفعی، متخصص زبان‌های باستانی و خط میخی عیلامی اهدا شد. مراسم «تماشای خورشید»؛ بزرگداشت عبدالمجید ارفعی (پژوهشگر و متخصص زبان‌های باستانی و مترجم خط میخی عیلامی)، به همت کمیسیون ملی یونسکو ایران و با مشارکت موزه ملی ایران و ایکوم (کمیته ملی موزه‌ها در ایران) برگزار شد.آغاز این مراسم با تسلیت برای حادثه «متروپل» آبادان، با یک دقیقه سکوت همراه بود. سپس حاضران به احترام عبدالمجید ارفعی ایستادند و این چهره فرهنگی را تشویق کردند.جبرئیل نوکنده، رئیس موزه ملی و باستان‌شناس گفت: او در سامان‌دهی کتیبه‌های موزه ملی ایران نقش بسزایی داشته و بیش از پنج‌هزار اثر را به سامان رسانده است. رئیس موزه ملی ایران با اشاره به همکاری عبدالمجید ارفعی در خوانش الواح گلی تخت جمشید در مؤسسه باستان‌شناسی شیکاگو، اظهار کرد: تا کنون به همت آقای ارفعی  دو هزار و ۲۶قلم از این گل‌نوشته‌ها به ایران بازگشته است.
میرجلال‌الدین کزازی، استاد دانشگاه و شاهنامه‌پژوه نیز بیان کرد: ما گردهم آمدیم تا مقام یکی از فرزندان برومند این سرزمین را گرامی بداریم. مردی که مرد باستان است. داستان باستان را برای ما بازمی‌گوید. دکتر ارفعی گنج است؛ گنجی گرانمایه و کم‌مانند و نازش‌خیز.او ادامه داد: من مرد چاپلوسی نیستم. هرگز سخنی بر زبان من به‌پاس خوشایند دیگری نرفته است. می‌خواهم برای شما روشن بدارم که چرا این مرد مِهین گنج است.پاره‌ای از زبان‌ها خاموش و مرده هستند.این زبان‌ها خاموش‌اند؛ زیرا در روزگار ما کسی آن‌ها را به کار نمی‌گیرد و گوینده‌ای ندارند.کزازی گفت:اما در دیدی دیگر این زبان‌های خاموش می‌توانند زنده‌ترین و تپنده‌ترین زبان‌ها باشند.حتی زندگی و تپندگی‌شان بیش از زبان‌های زنده‌ است.این زبان‌ها شالوده زنده زبان‌ها را می‌ریزند.اگر ما زبان شکرین پارسی را گرامی می‌داریم و ارج می‌نهیم، آن زبان‌های خاموش را ارج نهاده‌ایم.زبان‌های کهن به نیاکان می‌مانند، زبان پارسی به نواده.هر نواده بهره‌هایی از نیاکان خود دارد.کسی که در باستان ایران پژوهش می‌کند، پژوهشگر راستین اکنون و آینده ایران است. زبان پارسی پیوندهای تنگ و ناگزیر با زبان‌های باستانی ایران دارد. دریغ بزرگی است که ما در این سالیان به این زبان‌ها بسیار کم می‌پردازیم و آماج بی‌مهری ما شده‌اند.
علی بلوکباشی، پژوهشگر و انسان‌شناس هم در ادامه گفت:او با خوانش گل‌نوشته‌های تخت‌جمشید اوضاع مالی و اداری دوره هخامنشیان را کاملاً روشن کرده است.ازاین‌رو بزرگ‌ترین خدمتی که به ما کرد دریچه‌ای از اوضاع اقتصادی و سازمان کار در دوره هخامنشی را برای ما روشن کرده است.همچنین ژاله آموزگار، اسطوره‌شناس در سخنانی گفت: من و دکتر ارفعی هم‌نسل هستیم.همه ما اینجا درس خواندیم، به خارج از ایران رفتیم اما همه به ایران برگشتیم و هر کسی در رشته خودش سعی کرد ایران را بسازد.او افزود: آقای ارفعی خیلی بیشتر از ما مشکلات را تحمل کرد.می‌گویند دکتر ارفعی کار بزرگی کرده است، اما هیچ‌کس به‌وضوح نمی‌داند که او چه‌کار کرده است؛ چراکه کمتر کسی برای خوانش متن او وقت می‌گذارد.دکتر ارفعی با کارش به ما می‌گوید که کوروش چه کرده است. او از سازندگی حرف می‌زد. کار دکتر ارفعی را بخوانید دیگر دشمن کوروش نمی‌شوید، بلکه به گذشته ایران می‌بالید.او ادامه داد: دکتر ارفعی شاگرد پرورش داده و این مهم است. استادان ما دیگر جانشین ندارند و دکتر ارفعی یکی از محاسنش شاگردپروری است.
سپس «نشان خورشید» و «نشان ایکوم» به عبدالمجید ارفعی اهدا شد.عبدالمجید ارفعی پس از دریافت این نشان‌ها گفت: امروز نه بزرگداشت من، بلکه بزرگداشت استادانی است که به من آموختند تا امروز من اینجا باشم؛ دکتر پرویز ناتل خانلری که مرا به این کار تشویق کرد، از دکتر حسن علوی که اگر چشمان من را عمل نمی‌کرد من به دبیرستان هم نمی‌رسیدم. از دکتر فرزانگان، دکتر صف‌آرا که زندگی را با ابتلای سخت به کرونا، به من بازگرداندند. من گِره‌ای از نقش قالی فرهنگ ایران‌زمین هستم و این نقش قالی است که زیبا است.