2465
جهت اشتراک در روزنامه همدلی ایمیل خود را ثبت فرمائید
جزئیات سعدی
برفتند و هر کس درود آنچه کشت
نماند به‌جز نام نیکو و زشت
چرا دل بر این کاروانگه نهیم؟
که یاران برفتند و ما بر رهیم
پس از ما همین گل دمد بوستان
نشینند با یکدگر دوستان
دل اندر دلارام دنیا مبند
که ننشست با کس که دل بر نکند
چو در خاکدان لحد خفت مرد
قیامت بیفشاند از موی گرد