شاهکاری از مدیران سیاسی فوتبال ایران

سرانجام خبری را که از خیلی وقت پیش منتظر شنیدنش بودیم اعلام کردند و این بار سندسازی‌های همیشگی و رایزنی‌های دقیقه نودی هم کارساز نشد تا دو تیم مطرح فوتبال کشورمان از حضور در جام باشگاه‌های آسیا که مهم‌ترین رویداد فوتبالی باشگاهی در سطح قاره کهن است حذف شوند و طرفدارانشان در بهت و حیرت فرو روند چرا که امید داشتند باز هم معجزه‌ای از راه برسد و این اتفاق تلخ رخ ندهد؛ اما چرا باید این‌گونه باشد؟ باشگاه‌هایی که پس از شصت، هفتادسال سابقه هنوز در حد دسته ورزشی اداره می‌شوند و مجموعاً حتی یک زمین خاکی جهت تمرینات ندارند و هرروز خانه‌به‌دوش در گوشه‌ای از شهر تهران برای به دست آوردن زمین تمرین آواره هستند طبق کدامین معیار باید قابل قیاس با باشگاه‌های آسیایی باشند که از مدرن‌ترین استادیوم‌های پیشرفته با تکنولوژی جدید بهره‌مند هستند و از ده‌ها زمین چمن مخصوص جهت تمرینات و سالن‌های پیشرفته بدن‌سازی و بازیکنان با کیفیت اروپایی و آمریکایی و آفریقایی برخوردارند و سالانه میلیاردها دلار صرف امکانات و هزینه باشگاه‌داری می‌کنند. باشگاهی که هر سال چندین مدیرعامل فاقد مسئولیت و غیر متخصص و ناکارآمد را بالای سر خود می‌بیند و هیچ منبع درآمد و امکاناتی در اختیار ندارد چگونه باید در تراز غول‌های آسیایی باشد؟ سال‌هاست که مدیران تحمیلی وغیرفوتبالی با مدیریت ناکارآمد فوتبال کشور را به قهقرا برده‌اند. سال‌هاست که فوتبال کشور ما و باشگاه‌داری ما با سیستم علی اصغری و ارائه مدارک جعلی و سندسازی‌های صوری و همچنین استفاده از مدیریت بسیار ضعیف و بیگانه با فوتبال در رأس فدراسیون فوتبال اداره می‌شود و باشگاه‌های فوتبال ایران به‌خصوص دو تیم مردمی و بزرگ فوتبال ایران با داشتن میلیون‌ها هوادار سینه‌چاک و عاشق راه بیابان و بیراهه را در پیش‌گرفته‌اند. سال‌هاست حضور مدیران سیاسی و غیر مرتبط و طرد سرمایه‌ها و مدیران فوتبالی کشور را فلج کرده است. وقتی‌که چندین دهه است وزارت ورزش بر دو باشگاه بزرگ ایران و آسیا چنبره زده و آن‌ها را قبضه کرده و اگرچه تحت پوشش و تملک خود قرارشان داده اما هیچ کمکی به آن‌ها نمی‌کند تا جایی که هرساله این دو باشگاه به‌شدت مقروض‌تر شده و بدهکار بازیکنان و مربیان خارجی و داخلی می‌شوند و همیشه مجبور به فروش بهترین بازیکنان و ستارگان خود جهت بقا و رفع بخشی از بدهکاری‌های خود می‌شوند و حاضر نیستند این دو باشگاه را به بخش خصوصی واگذار کنند تا تکلیفشان مشخص شود، نتیجه‌اش این افتضاح می‌شود که باید بااین‌همه هوادار و آرمان‌های بلند از آسیا حذف شوند و در یک چرخه پوچ همچنان دور خود بچرخند. وزارت ورزشی که برای اولین بار در تاریخ بیش از 40ساله اش در رأس آن یک فرد تخصصی و ورزشی قرار می‌گیرد اما‌ در اولین مصاحبه‌اش به‌راحتی اعلام می‌کند که پرسپولیس و استقلال به من ربطی ندارد و جوابگوی آن‌ها نیستم- حال‌آنکه به دلیل تملک وزارت ورزش بر آن‌ها تنها فرد پاسخگو‌ در کشور در مورد مشکلات این دو تیم شخص وزیر است- و به فرافکنی روی آورده نتیجه کارش این می‌شود. اقدامی که کاملاً اصولی و منطقی و بجا بوده و اتفاقاً‌ بسیار دیر صورت گرفته است. حالا خدا کند این محرومیت‌ها و حذف کردن‌ها فقط شامل فوتبال باشگاهی کشورمان شود و محدودیت صورت گرفته دامن تیم‌های ملی کشورمان نگیرد که در آن صورت فاجعه خواهد بود و از معدود دل‌خوشی‌های ملت هم در این دوران پرتلاطم از آن‌ها گرفته خواهد شد!