رضا سقایی، خواننده‌ای که تارهای صوتی‌اش را درجنگ از دست داد

سقایی که از شاگردان مهرتاش بود، در طول زندگی هنری خود همکاری‌های خوبی با علی‌اکبر شکارچی، مجتبی میرزاده و فرج علیپور داشت. نخستین تصنیف او با زبان لری ‌‌‌‌«آن نگاه مست تو‌‌‌‌»  نام داشت. 
ترانه ‌‌‌‌«دایه دایه‌‌‌‌» معروف‌ترین اثر او بود. وی در اواخر جنگ ایران و عراق در شهر ازنا بر اثر اصابت ترکش یک بمب مجروح شد و تا پایان عمر به‌خاطر عوارض آن بیمار بود. از جمله کارهای معروف او «زندگی بی‌چشم تو درد و عذابه» است که بعدها عبدالوهاب شهیدی و علی‌اصغر زند‌وکیل هم آن را بازخوانی کردند. 
وی بعد از ۱۳۴۴ بسیار معروف و به خواننده‌ای شناخته شده تبدیل شد و تا ۱۳۵۷ خوانندگی را ادامه داد. اما بعد از انقلاب، تقریباً خوانندگی را کنار گذاشت. 
در زمان جنگ که در بمباران شهر ازنا مجروح شد، تارهای صوتی‌اش آسیب دید. چندسال آخر عمر در منزلش بستری بود و بیشتر خواهرش از او نگهداری می‌کرد، چون او در تمام عمرش ازدواج نکرد و مجرد بود. تا زمان فوت جزو  مجروحان شیمیایی بود و حضور مستقیم در جبهه داشت و در اثر بیماری تنفسی و سپس سکته مغزی درگذشت. 
ترانه موتورچی ‌‌‌‌«دایه دایه‌‌‌‌» که سال‌ها پیش با تنظیم مجتبی میرزاده و با صدای سقایی اجرا شده بود، در سال ۱۳۸۶ در میان ترانه‌های فاخر و ماندگار ۱۰۰ سال اخیر موسیقی ایران به ثبت رسید. 
تا پیش از انقلاب، کاست‌هایی معمولاً بدون نام آلبوم به‌صورت غیررسمی و توسط استودیوهای وقت تهران از وی پخش می‌شد، ولی پس از انقلاب به اهتمام اهالی موسیقی لرستان و به‌ویژه شرکت‌های آوای سپهر و نوای زاگرس سه آلبوم قدم‌خیر، تفنگ و موتورچی از وی انتشار یافت. 
در سال ۱۳۹۵ نیز تعداد هفت ترانه از ترانه‌های تمرینی و بدون کلام رضا سقایی با تلاش امین عباسیان و جمعی از نوازندگان شهرستان خرم‌آباد زیر آهنگ رفت و در قالب آلبومی با عنوان دنگ دیر به علاقه‌مندان عرضه شد. 
رضا سقایی که زاده ۲۰ فروردین ۱۳۱۸ در خرم‌آباد بود در ۲۷ تیر ۱۳۸۹ در تهران درگذشت و بعد از  تشییع به زادگاهش خرم‌آباد منتقل و به خاک سپرده شد.