دو روی سکه نژادپرستی

روزی که انگلیسی‌‌ها ورزشی با ضربه زدن به توپی کروی در چارچوپ زمینی به شکل مستطیل را ابداع کردند و نام آن را «فوتبال» گذاشتند، احتمالا چند مورد را تصور‌‌ نمی‌کردند ۱- این ورزش یکی از هیجان‌انگیزترین ورزش‌‌های جهان بشود و میلیون‌‌ها نفر را به خود جذب کند. ۲- مافیایی در پشت آن قرار بگیرد و با تبلغات گسترده و سحرآمیز بر هیجانات آن بیفزاید تا درآمد میلیاردی کسب کند. ۳- فوتبالیست‌‌های انگلیسی نتوانند تیم اول اروپا و جهان بشوند و کاپ‌‌های قهرمانی به دیگر کشورهای اروپایی و آمریکای لاتین برود. آنچه طرفداران فوتبال در انگلستان را سخت خشمگین می‌کند و تا حد جنون و خشونت و نژادپرستی پیش می‌برد، بخش عمده‌اش ناشی از این مورد سوم است .
 وقتی طرفداران فوتبال در جزیره انگلیس‌ به تاریخچه فوتبال مراجعه می‌کنند و گذشتگان خود را مبتکران این ورزش می‌بینند و در پی آن‌، ملاحظه می‌کنند بعد از ۵۵سال یعنی بیش از نیم قرن‌، بازهم فرصت پیدا‌‌ نمی‌کنند تا جام مسابقات ملت‌‌های اروپا را به کشورشان بازگردانند از خودبی‌خود می‌شوند و آن می‌کنند که عرق شرم بر پیشانی هر شخصی می‌نشیند که‌، اخبار اعمال خشونت‌آمیز طرفداران فوتبال در انگلستان را می‌شنود . طرفداران فوتبال در انگلستان از این واقعیت ورزشی غافل ماندند مبتکران ورزش دسته‌جمعی فوتبال که در آن ۱۱ورزشکار با یکدیگر مشارکت می‌کنند تا به هدف برسند و گل وارد دروازه تیم مقابل بکنند، هدفی جز افزایش روحیه تفاهم و کار جمعی نداشتند تا شادی و نشاط را در جامعه و ورزش‌دوستان بیفزایند. اگر ورزش با افزایش محبت و صمیمیت بین ملت‌‌ها همراه نباشد و کینه‌توزانه و خشونت‌آمیز باشد، جز برافروختن اختلاف بین ملت‌‌ها و جنگ‌آفرینی حاصل دیگری در بر ندارد .
متاسفانه طرفداران ورزش در انگلستان خود را تافته جدا بافته در عرصه ورزش فوتبال می‌دانند و اگر ورزشکاران کشورشان نتوانند اهداف آنها را که‌، پیروزی است‌، تامین کنند، خشونت و اعمال قهرآمیز را بر می‌گزینند و از هجوم وحشیانه به طرفداران تیم مقابل شروع می‌کنند و خشونت را به خیابان‌‌ها می‌کشانند و حتی به ورزشکاران رنگین‌پوست کشور خودشان هم رحم‌‌ نمی‌کنند و در عصر نفی نژادپرستی علیه آنها شعارهای نژادپرستانه می‌دهند؛ چنانچه علیه مارکوس رشفورد، جیدون سانچو و بوکای ساکا سه بازیکن سیاهپوست تیم انگلستان تبلیغات منفی راه انداختند. اوباشی‌گری در طرفداران فوتبال در بریتانیای کبیره نهادینه شده است و قبل از شروع مسابقه فینال بین انگلستان و ایتالیا‌، انگلیسی‌‌ها برای آن که بهای بلیت ورود به استادیوم را نپردازند به استادیوم ۶۰ هزار نفری «ومبلی» حمله کردند و پلیس سواره‌ هم نتوانست آن‌‌ها را از این کار غیر قانونی باز دارد.
در مسابقات جام جهانی ۱۹۹۸ که در پاریس فرانسه برگزار شده بود، پلیس فرانسه همواره از حضور انگلیسی‌‌هایی که برای تماشای مسابقات از انگلستان به فرانسه آمده بودند، ابراز نگرانی می‌کرد و سخت‌ترین مقررات را برای طرفداران انگلیسی اعمال کرد تا از خشونت انگلیسی‌‌ها جلوگیری کند.
کلام آخر این که‌، خشونت در ورزش در مورد کشوری صحبت شد که مردمانش خود را نمادی از جنتلمن‌‌های دنیا تبلیغ می‌کنند و فلک را اعتنا‌‌ نمی‌کنند؟! و اگر حوادث یکشنبه‌شب در قبل و بعد بازی با ایتالیا در هر کشور دیگری غیر از انگلستان رخ می‌داد، حتی در کشورهای اروپایی‌، انگلیسی‌‌ها تا ماه‌‌ها وسیله تحقیر آن کشور و مردمش به کار می‌گرفتند.