خروج بیت‌المقدس از زیر سلطه صلیبیون

جنگ‌‏های صليبي كه از اواخر قرن يازدهم ميلادی از جانب اروپاييان بر مسلمانان تحميل شد، دارای چندين مرحله بود و اشغال سرزمين‏‌‌های شرق و به ويژه تسلط بر منطقه بيت‏ المقدس و آزادي عمل مسيحيان در آن منطقه را دنبال می‌كرد. ششمين مرحله از جنگ‏‌‌های صليبي را‌‌ نمی‌توان از ديدگاه نظامي، جنگ ناميد؛ چرا كه پس از هجوم امپراتور آلمان برای تصرف بيت‏ المقدس، حاكم مصر و فلسطين دريافت كه توانايى مقاومت در برابر وی را ندارد. از سوی ديگر، امپراتور آلمان برای استردادِ بدون خون‏ريزی بيت‏ المقدس حركت كرده بود. در نهايت، در پي مذاكرات صلح نمايندگان دو طرف قرار شد شهرهای بيت‏‌المقدس و بيت‌اللحم و مناطق ديگر به قلمرو صليبيان بپيوندند، ولي مسجدالاقصي و قبَّة الصَّخْره در اختيار مسلمانان باقی بماند. در اين زمان، فروپاشی خوارزمشاهيان در ايران و هرج و مرج‏‌‌های داخل سرزمين‏‌‌های اسلامی و نيز عدم وجود دولت قدرت‏مند اسلامی باعث شد تا فرصت‏‌طلبان صليبی به تسخير كامل بيت‏‌المقدس فكر كنند. در اين ميان، درگيري‌‌های پراكنده مسلمانان و مسيحيان در شهرهای مختلف فلسطين، بيشتر با پيروزی مسلمانان همراه بود. هم‏چنين بروز ضعف مسيحيان و ظهور توانمندی مسلمانان باعث شد تا حاكم مصر با سپاهی گران به جانب بيت‏‌المقدس حركت کند و در يازده ژوئيه 1244م به فتح آنجا دست يابد و بيت‏ المقدس را براي هميشه از چنگ متجاوزان صليبی به درآورد.