چالش یک نامگذاری دیگر در شورای شهر تهران

همدلی|  همدلی| نام‌گذاری خیابان‌ها و کوچه‌های تهران در دوره شورای شهر پنجم با حواشی زیادی روبه‌رو شد. از نام استاد محمدرضا شجریان گرفته تا مهدی بازرگان و محمد مصدق، هربار که این شورا تصمیم داشت نامی از آن‌ها را سر در کوچه و خیابان‌های این شهر نامگذاری کند، برخی جریان‌های سیاسی با فضاسازی یا مانع این کار می‌شدند یا در انجام آن تعلل ایجاد می‌کردند. حتی گاهی فشارها به‌گونه‌ای بود که رئیس شورای شهر تهران در نامه‌ای محرمانه به شهردار پایتخت از او خواست مدتی نام‌گذاری معبری به‌نام استاد شجریان را به‌تاخیر بیندازد. اما با نزدیک شدن به روزهای پایانی این شورا حواشی نام‌گذاری همچنان ادامه دارد.اعضای شورای شهر تهران چند روز قبل تصمیم گرفتند نام برخی معابر را به‌نام تعدادی از نویسندگان تغییر دهند. در میان اسامی معرفی شده نام کسانی چون، صمد بهرنگی، مهدی آذریزدی، هوشنگ مرادی کرمانی، جبار باغچه‌بان، نجف دریابندری، فهمیه راستکار، سردار احمد تنگستانی دیده می‌شود. همین مسئله کافی بود که روزنامه کیهان به‌آن واکنش نشان دهد. این روزنامه که بارها درخصوص تغییر نام معابر تهران به‌نام شجریان، مصدق و بازرگان واکنش نشان داده بود، این‌بار نام صمد بهرنگی نویسنده ایرانی و خالق اثر ماهی سیاه کوچولو را دلیل واکنش خود به شورای شهر تهران انتخاب کرد و نوشت: «تنها دو روز بعد از سیزدهمین انتخابات ریاست‌جمهوری، نام یک نویسنده مبلغ اندیشه‌های مارکسیستی را برای کوچه‌ای در تهران انتخاب کردند. هر چند که آثار «صمد بهرنگی» به دلیل فضای آزاد بعد از پیروزی انقلاب امکان انتشار یافتند، اما جای سؤال است که چرا اعضای شورای شهر نام وی را که از نویسندگان محبوب گروهک‌های مارکسیستی بود برای یک معبر انتخاب کردند. همین رفتار‌ها باعث سرخوردگی مردم از جریان حاکم بر شورای شهر تهران شد و در دوره اخیر انتخابات، این گروه از مردم جواب منفی گرفتند.» با این وجود هوشنگ مرادی کرمانی نویسنده ایرانی و خالق اثر قصه‌های مجید که نام او در میان مشاهیری که قرار است معبری در تهران به‌نامش نام‌گذاری شود روز گذشته در گفت‌وگو با ایسنا به این اعتراض‌ها واکنش نشان داد. او در بخشی از صحبت‌هایش گفت: «در میان این اسامی که در مقابل من هستند، شاید تنها نویسنده زنده هستم؛ جبار باغچه‌بان، نجف دریابندری، محمد زهرایی و صمد بهرنگی از دنیا رفته‌اند و فقط مرادی کرمانی زنده است و با اجازه دوستانم به نمایندگی از آن‌ها هم حرف می‌زنم. ذات این‌که سراغ آدم‌هایی با این موقعیت فرهنگی ‌رفته‌اند خوب است. باغچه‌بان آدم کمی نبود، محمد زهرایی می‌گفت حرمت کتاب و نشر  را باید نگه داشت. صمد بهرنگی طفلکی به‌دنبال این بود که کودکان را کتاب‌خوان کند و از این روستا به آن روستا کتاب می‌برد. یا ترجمه‌های دریابندری خود مبنای درجه یک زبان فارسی هستند، قلم دریابندری قلم شیرین و درستی بود، او گرفتار نثر ترجمه نشد.» وی ادامه داد: «با این اقدام ما به جامعه به ویژه جامعه کودک و نوجوان ایران یاد می‌دهیم افراد زیادی بوده‌اند که با وجود نبود امکانات و تلخی‌هایی که در زندگی داشته‌اند تنهایی برای شما کار کرده‌اند؛ اکثرشان بچه فقیر بودند و از یک فاجعه اقتصادی و بی‌کسی و تنهایی عبور کرده و به درجه‌ای در جامعه رسیده‌اند. اگر به‌حق از سربازان وطن تجلیل می‌شود، این افراد هم شهدای فرهنگی هستند و کارهای بسیاری کرده‌اند تا چشم و گوش مردم را به موقعیت‌های فرهنگی کشور باز کنند. اگر دفاع می‌کنم برای شخص خودم نیست، من در کتابم زنده هستم.»