فهیمه رحیمی؛ از حوزه علمیه تا رمان‌های عامه‌پسند

فهیمه رحیمی نخستین فعالیت ادبی‌اش با نوشتن قطعه‌ای ادبی با عنوان دلم برای پروانه می‌سوزد، در ۹ سالگی آغاز شد. او بعدها فعالیت‌هایش را در زمینه خبرنگاری ورزشی و ادبیات کودکان ادامه و توسعه داد. وی با داشتن ۷ کتاب در میان ۴۷ کتاب پرفروش پس از انقلاب در ایران، رکورددار آن فهرست بود. بیان مسائل، ترس‌ها و آرزوهای زنانه، اغراق در احساسات و توجه به‌مسئله جدایی و پیوستن، از ویژگی آثار او بود. مدتی در یک حوزه علمیه در محله آب‌منگل تهران به‌تحصیل دروس دینی پرداخت. سپس با مهاجرت به‌کرج، به‌عضویت کتابخانه شهر و حلقه ادبی پروین اعتصامی درآمد و نویسندگی را به‌صورتی جدی‌تر دنبال کرد. او اولین کتابش را با عنوان ‌‌«بازگشت به‌خوشبختی‌‌» در سال ۱۳۶۹ منتشر کرد. او ۲۳ عنوان رمان نوشت و منتشر کرد که بسیاری از آن‌ها به‌صورت متعدد و پی‌درپی به‌چاپ دوباره رسید. این نویسنده هم‌چنین آثاری را برای کودکان نوشته که تا به‌حال هیچ‌کدام به‌چاپ نرسیده‌است. وی در ۱۷ سالگی ازدواج کرد که حاصل آن، یک پسر و یک دختر بود. فهیمه رحیمی، زاده ۲۰ خرداد ۱۳۳۱ تهران ۲۸ خرداد ۱۳۹۲ در ۶۱سالگی درگذشت.