آنچه در مناظره‌ها دیده نمی‌شود

پروتکل‌های تعیین شده در صداوسیما برای حضور نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم بسیار مفصل و پروپیمان گرفته شده است. نامزدها با خودروهای تشریفات و با مشایعت دو خودروی دیگر وارد می‌شوند، از دالانی با تصویربرداری جذاب می‌گذرند و در انتها مورد استقبال رئیس سازمان صداوسیما قرار می‌گیرند. بعد در سالنی حاضر می‌شوند و حتی برای نشستن بر صندلی‌شان نیز قرعه‌کشی می‌شود، برای پاسخ به سوالات باید در قرعه حضور پیدا کنند و خلاصه به نظر می‌رسد که این سخت‌گیری صداوسیما برای القای نگاه مساوی رسانه ملی به همه نامزدها و جریانات سیاسی اعمال می‌شود. اما واقعیت این است که نه ترکیب نشسته بر صندلی‌های مناظره نشانه تساوی سهم همه مردم ایران از سلیقه‌های متفاوت از این سفره است و همه افراد حاضر در این رقابت عصاره فضایل و توانایی‌های ملت ایران نیست. از همین‌روست که صداوسیما در تدارک یک فرصت مناسب مناظره برای این افراد، کم‌کاری کرده و آن‌چنان که باید به این موضوع اهمیت نداده است. اتفاقی که روز گذشته انتقاد برخی از این نامزدها را نیز به دنبال داشت. این نگاه که در عملکرد رسانه ملی خود را نشان داده است، در بخش‌هایی دیگر از حاکمیت نیز دیده می‌شود. تبعیض‌های میان مسئولان انتصابی و انتخابی در ساختار مدیریت کشور، در محافل غیر رسمی وابسته به نظام و در نزد نهادهای امنیتی و قضایی کشور بخش دیگری از این نوع نگاه است که پس از انتخاب رئیس جمهور نیز تداوم پیدا می‌کند. این اتفاق بدون تردید از نگاه مردم پنهان نمی‌ماند و مطمئنا در جلب نظر آنان برای حضور در سر صندوق‌های رای تاثیر خواهد داشت.