تکرارهای تاثیرگذار

فیلم کوتاه «یک آرایش ساده» به کارگردانی «پریسا آزمایش» و با بازی درخشان و تحسین برانگیز «غزال نظر» به عنوان نقش اصلی و از نخستین تجربه‌های فیلم‌سازی کارگردان جوانش ما را با اثری روبه‌رو می‌کند که به دور از کلیشه‌های رایج فضای فیلم‌های کوتاه از جهان درون هر یک از ما می‌گوید. زنی در آستانه‌ جدایی در آخرین لحظات پیش از یک میهمانی نمایشی به سکوت می‌رسد. حرف نمی‌زند و ما از طریق گفت‌وگوی ذهنی او با خودش در لحظات ملال‌آورش سهیم می‌شویم. فیلم تک‌لوکیشن و با دو بازیگر داستان را پیش می‌برد و ما را در تجربه‌ی زیست زنی که روزه‌ی سکوت گرفته، همراه می‌کند. 
در این میان تنها کاراکتر دیالوگ‌گو، مرد قصه است که با توضیحاتش به نوعی دفترچه‌ راهنمای رفتار زن در میهمانی را به دستش می‌دهد و آنچه را باید بگوید و نگوید متذکر می‌شود. کاراکتر زن اما فارغ از هرچه می‌شنود، در دنیای مملو از سکوت خود به وضعیتی که در آن گرفتار شده، فکر می‌کند و به دنبال پاسخ پرسش‌هایش می‌گردد. بازی‌ها کاملاً دوسویه و در تضادی به ظاهر تعمدی برجسته‌اند. هر قدر کاراکتر زن بازی حسی و بدنی را ایفا می‌کند، بازیگر مرد با دیالوگ‌گویی بی‌وقفه، حتی بعضاً بی‌تمرکز روی ادای صحیح واژه‌ها الاکلنگ اجرای کاراکتر را مدام بالا و پایین می‌کند، تا جایی که مخاطب نیز از شنیدن حرف‌های مرد به اندازه‌ زن خسته می‌شود و در نقطه‌ مقابل نریشن زن، داستان را به تدریج و بدون پرگویی روایت می‌کند. بهره‌گیری از فضای محدود (آشپزخانه) بدون تعقیب‌وگریزهای غلوشده، تصویرسازی فاصله‌ بین دو کاراکتر در عین نزدیکی فیزیکی به یکدیگر، استفاده از مفاهیم مینی‌مال و استعاری در مواجهه با اشیا مثل سیگارکشیدن مرد دقیقاً روبه‌روی زن و سپس اسپری خوشبوکننده برای از بین بردن بوی دود، ژله‌ بدشکل و قواره‌ای که به تن زندگی‌شان می‌آید، روشن‌شدن چراغ پیش از رسیدن میهمان‌ها همه و همه ما را به مفهوم پایان تراژیک شخصیت زن می‌رساند؛ به آرایش ساده و ناشیانه‌ای که هر کدام از ما در موقعیت‌های مختلف روی صورت خود پیاده می‌کنیم. پریسا آزمایش در این تجربه با تزریق به اندازه‌ی مفاهیم تاثیرگذار زندگی فردی و اجتماعی، مخاطب را بدون درگیری با شعار زندگی، همراهِ خود می‌کند. همچنین غزال نظر در نقش زنی بازیگر که در دو برداشت، زندگی نقشش و بعد خودش را تصویر می‌کند، با بازی کاملاً حسی بدون کوچک‌ترین دیالوگی و تنها با تغییرات چهره آنچه را لازم است بیان بشود منتقل می‌کند.
 از سوی دیگر باید توجه داشت که لحظاتی در زندگی هر یک از ما هست که یک‌باره جهان برای ما از حرکت باز می‌ایستد، همه‌چیز برای لحظاتی متوقف می‌شود و هیچ صدایی جز صدای درون‌مان شنیده نمی‌شود. آن‌وقت با چشم‌هایی نگران به تصویر خود در آینه خیره می‌شویم و به دنبال جواب سوالات‌مان می‌گردیم. او نیز درست با همین شیوه همذات‌پنداری مخاطب را برمی‌انگیزد. زوایای دوربین درست و فکرشده، زاویه‌ دید تماشاگر را قوت می‌بخشد و به نوعی با شات‌های معنادار به روایت داستان کمک می‌کند، تا جایی که داستان با دو برداشت و دو روایت به صورت سکانس‌پلان از فرم تاکید و تکرار به محتوایی تاثیرگذار می‌رسد. فیلم کوتاه «یک آرایش ساده»،که در راه‌یابی به سه جشنواره‌ی بین‌المللی موفق شده است، درست و به اندازه در تعاریف فیلم کوتاه به عنوان اثری در خور توجه خود را نشان می‌دهد. فیلم در زمان 15دقیقه‌ای خود به اندازه‌ یک فیلم بلند پررنگ و لعاب و کامل است؛ آن‌قدر که می‌توان امید داشت فیلم‌های بعدی پریسا آزمایش به همان اندازه خوش‌تکنیک باشند.