مدیران دولت آینده را بشناسیم

هر دوره انتخابات در کشور ما شرایط ویژه خود را داشته است و نظری کوتاه بر تاریخچه این برهه‌های تاثیرگذار در دوران پس از انقلاب فرآیند شکل‌گیری فرهنگ انتخابات در کشور را به وضوح نشان می‌دهد؛ از حضور گسترده گروه‌ها و احزاب مختلف و مردم در اولین انتخابات‌های جمهوری اسلامی گرفته تا حضور کم‌رنگ مردم و بخش اعظم احزاب کشور در انتخابات دوره اخیر مجلس شورای اسلامی که بگذریم، طعم حضور در ستادهای انتخاباتی نامزدهای ریاست جمهوری و مجلس شورای اسلامی سال‌هاست که به دهان بسیاری شیرین آمده است و در آستانه انتخابات گروهی از فعالان سیاسی در صدد ربودن گوی سبقت از همفکران و همراهان خود در کسب مسئولیت‌های مهم در ستاد انتخاباتی نامزدها هستند.
تا اینجای کار تقریباً مشابه تمام انتخابات‌های دموکراتیک در کشورهای دنیا است و مسلماً به ایجاد شور و هیجان در انتخابات و همچنین تشویق مردم برای حضور موثر در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی کمک می‌کند. آنچه در کشور ما به عنوان یک فرهنگ اتفاق افتاده است و در هر دوره پررنگ‌تر می‌شود، اعطای مسئولیت‌های مهم و بعضاً تخصصی به اعضای ستاد نامزد پیروز است که گویی حقی عظیم بر گردن او دارند و برای ادای این حق، نامزد برگزیده چاره‌ای جز خیرات جایگاه‌ها و مشاغل مهم دولتی ندارد. اصلاً جای تعجب نیست که فردی از آزمایشگاه تشخیص طبی به استانداری برسد یا دیگری با تحصیلات سیاسی در عرصه ورزش فعالیت کند. پس اگر بخواهیم مدیران آینده را بشناسیم باید نیک در ستادهای انتخاباتی بنگریم.
هرچند نفس حمایت از یک نامزد و همراهی و مشاوره تخصصی او در آینده کار پسندیده و البته مدرنی است، اما به‌کارگیری افراد در سطوح بالای مدیریتی بدون تجربه و تخصص کافی لطمات جبران‌ناپذیری را برای کشور به دنبال خواهد داشت. متاسفانه این فرهنگ -نحوه گزینش مدیران و مسئولین دولتی- باعث دلسردی و دلزدگی بخش عظیمی از تحصیل‌کردگان و متخصصین شده و روز به روز شاهد روند رو به افزایش مهاجرت افراد برجسته و فرهیخته در حوزه‌های مختلف به خارج از کشور هستیم.
هرچند دو ماه بیشتر به انتخاباتم ریاست جمهوری نمانده و تنور انتخاباتی در کشور آن‌چنان گرم نیست، اما بالاخره رئیس جمهور بعدی برسر کار خواهد آمد و باز مدیران در سطح کشور تغییر خواهند کرد؛ امید می‌رود اتوبوس مدیران آینده پر از مسئول با تجربه، متخصص و شایسته باشد که در حوزه فعالیت خود تحصیل کرده باشند و بتوانند گره‌های کور اقتصادی و اجتماعی را در کشور بگشایند.